Zo komen de twee dagelijks even naar binnen kijken…foto begin januari.
‘Dat heb ik altijd al gewild… even bij jullie kijken’. Na de koffie na de kerkdienst informeer ik of Dea iets te doen heeft die middag. En Bertha staat bij haar en heeft ook wel zin. Inderdaad, dat heeft ze altijd al gewild. Nee, geen van beiden heeft plannen voor de middag en ze komen graag even naar ons toe met Rivka, Dea’s hondje, haar troost in bange dagen. Ze volgt haar waar ze gaat, helemaal na het overlijden van Dick vorig jaar.
Rivka was overdag wel eens alleen maar ’s avonds eigenlijk nooit. Afgelopen week ging Dea met iemand naar een concert en raakte de hele buurt van streek. Rivka was aan het janken en hield niet weer op. De buren hadden geen sleutel en bedachten dat Dea misschien naar de kerk was. Nee… even gekeken, geen Dea. Ze zal toch niet ergens in huis liggen? Uiteindelijk is ze 80 jaar al zou je dat niet zeggen. Toen belden ze van armoe haar hulp op. Die kwam hogelijk ongerust met de sleutel en samen liepen ze tot in de slaapkamer het hele huis door op zoek naar de arme Dea. Tegen 10 uur kwam het verloren schaap thuis, wat een opluchting. Vanaf die dag heeft de buurvrouw ook een huissleutel van haar.
De zondagmiddag hier was een succes. De dames zaten prinsheerlijk bij het achterraam te genieten van de kippen, de vogels, de katten èn Storm. Het was net of die ook speciaal voor hen kwamen buurten bij de vijver. En vervelen hoefden we ons zeker niet want wie lang leeft kan veel verhalen, dat bleek…
Wim maakte een extra goede beurt met de loempia’s die hij bij onze favoriete Chinees haalde. En even later brengt hij de beide dames weer naar huis die onderweg nog enthousiast nababbelen.