In dagen als deze kom je meer tot jezelf. We zijn al 4 dagen de deur niet uit geweest. Toch beleef je altijd weer wat. Gistermorgen werd ik gegrepen door de activiteit in de vijver. Ineens kwamen er 4 eenden aangevlogen, 3 mannetjes- oftewel groenkopjes zoals ze door onze oom Sjoerd altijd genoemd werden- en 1 vrouwtje. Wat zijn ze mooi! Behalve de mooie kleuren van de mannetjes hebben ze een krul boven de staart. Mama noemde dat een waekekrulle, waeke zal wel de Achterhoekse vertaling zijn van een woerd.
Elk voorjaar is het weer zover, de bezoekjes van stelletjes eenden, maar 3 mannetjes zijn er twee teveel. Het vrouwtje verschanste zich al gauw in de gele lissen en twee van de mannetjes zijn de hele morgen druk geweest met het verjagen van een van hen. Deze had iets meer blauw in zijn kopkleur. Hij trok zich weinig van de aanvallen aan en wachtte rustig zijn kans af om dichterbij het vrouwtje te komen. De twee aanvallers waren lang niet mis. Met een aanloop zwommen ze half vliegend naar de verbannen woerd.
Ach… de dierenwereld lijkt wat dat betreft op de onze. Als je even iets anders bent val je op en daar word je wel op aangekeken.
Tegen de middag hadden ze er genoeg van en ineens vlogen ze samen de lucht weer in op weg naar een volgende plek met water. Ik denk dat ze nog wel een paar keer terugkomen, misschien in uitgedunde vorm.
Wat later mailde Rob… of ik nog wel zin had in een flessenlam. Hij had een Schoonebeker drieling, één teveel. Even later had Maurice ook een drieling, dit keer van het Drentse heideschaap.
We hebben het nest naast de open haard al klaar gemaakt, flessen met spenen opgezocht en we zijn klaar voor de nieuwe uitdaging.
