Afgelopen maandag las Robin het gedicht ‘Ander licht’ voor op de uitvaart van Mark. Mooi gedaan voor zijn geliefde oom Mark.
Terwijl ik dit schrijf besef ik dat dit geen loze woorden zijn maar dat zijn lichaam er echt niet meer is. Wat dit gedicht zegt kan ik nog niet zeggen. Zou dat nog weer terug komen? Ik hoop het want er is nog genoeg om voor te leven en blij om te zijn, maar ik voel het gewoon nog niet. Agnes schreef het na het overlijden van haar broer en daar zullen misschien ook wel weken of maanden overheen zijn gegaan voor ze dit kon schrijven….
Ander licht
Er is een mens gestorven
die van me gehouden heeft
en toch is de zon weer opgegaan
zijn de bomen blijven staan
merk ik hoe een bloem haar geur geeft
voel ik alles om me heen wat lééft.
Er is een mens gestorven
die mij heel erg lief was
en toch voel ik de adem van de wind
zie ik hoe de zee het strand vindt
ruik ik het frisse gras
blijft de wereld op zijn as.
Er is een mens gestorven
en een deel van mij stierf mee
omdat niets ooit nog hetzelfde zijn zal
omdat het licht op alles anders zijn zal
aan de regen heb ik een stille beê:
neem mijn tranen en een laatste groet mee…
Agnes Lichtenberg