11-1-2012–Misschien is het in ieder Zorgcentrum de mooie gewoonte om een overleden bewoner uitgeleide te doen. Dat weet ik niet, maar gistermorgen stonden alle begeleidsters en verzorgsters in twee rijen aan weerskanten van de deur toen moeder van der Kolk voor het laatst de Bongerd verliet. Ben en Niesje, die er bij waren vonden het indrukwekkend.
Maar toen na de begrafenis alle mensen weg waren begon er een laatste taak. Het was de zesde dag na haar overlijden en dan moet de kamer in het Zorgcentrum leeg zijn. Je kon niet zeggen dat er te weinig hulp was. Onze jongens, Gerhard, Rick en Mark en dan Gerard en Paul Sietse en Catharina, Ben en Niesje, Henry en Tonny en wij tweeën. Aan het eind kwam Arien ook nog helpen met de vloerbedekking die er uit moest. Alles werd naar beneden gebracht in verhuisdozen en zakken. Onze aanhanger was al snel afgeladen vol en net als de auto. Je wilt niet weten wat er in één kamer, badkamer en keukentje verstopt zit in de kasten. Bepaalde dingen kregen een bestemming. Soms waren het maar kleine dingen waaraan je gehecht kunt zijn omdat ze van moeder of oma waren. Maar wat niet verdeeld wordt gaat naar onze eigenste favoriete shop: Kringloopwinkel het Goed, die alles aanpakt wat nog heel is. Toen ik Ben vanmorgen aan de telefoon had zei hij: ”As die kamer van mien moe een schip was, zol die allange ezunken wean. Zovölle kapiteins op een schip… ’t was haoste gien doen”!
Het deed me even denken aan het dankwoord van Henry in de kerk die vertelde dat Ben toch wel een bijzondere band met moeder had. Terwijl de anderen het gewoon over moeder hadden had Ben het altijd over ‘mien moe’. En zo was het. Hij wist altijd met een opmerking moeder op te beuren die dat steeds met een kwinkslag beantwoordde.
Maar… de kamer is leeg. Vanmorgen hebben we de eerste dozen nagezocht want Ben was al de tekeningen van vader van der Kolk kwijt. Die zijn weer terug net als de trouwfoto van moeder en vader Gerard. De overbodige restanten zijn al weg naar het Goed. Donderdag wanneer Wim jarig is, komt de volgende lading mee.
Foto: 12 januari 2012 Wims verjaardag
De mannen trokken zich terug in de achterkamer en hadden ‘a good talk’.
‘Ik heb een mooie dag gehad’, zegt Wim wanneer de laatste de deur uit gaat. En zo is dat. Het begon met Ben en Diny en bijna gelijktijdig kwamen de Hattemers, Ben en Niesje, Henry en Tonny. Deze kwamen samen in één auto, gevolgd door de aanhanger met de laatste spullen van oma.
Het werd een genoeglijke dag. We beseften dat het uniek is dat we zo samen bij elkaar zijn. Henry en Tonny gaan al gauw weer terug naar Canada. De auto van Henry en Tonny wordt uit de hoes gehaald en gestart. Wim had de motor al eens een keer gestart en laten draaien en ook nu functioneert alles nog.
