Herman en Jo.
Ongeveer 10 jaar geleden vierde tante Jo haar verjaardag in de Wildenborch in de Kapel. Dit keer waren Ome Herman en Harold er ook bij. Harold was zelfs voor het eerst in Nederland.
“Ik bun net een kippe die in de rui is”.Wim kijkt verbaasd om zich heen en alles kriebelt. Overal liggen de grijze haarvlokken. Ik heb hem net onder handen gehad. Hij zag er uit als een zeerover met dat lange haar en een woeste baard. Nu is hij weer wat gefatsoeneerd.
Ja, wij zijn weer op honk. Rick en Mark hebben hier de boel verzorgd en buurvrouw Anja zou ook tussendoor eens kijken. Bovendien weet ik dat buurman Jans wanneer hij hier langs rijdt op zijn Spartametje ook even naar de pony’s kijkt
Het was weer als vanouds op camping De Boomgaard. Diny en ik hebben tante Jo opgezocht. Ze lijkt heel kwetsbaar, maar is helder van geest en Erna verzorgt haar geweldig. Wat was dat fijn om haar weer te zien. Het was ook bijzonder dat er mooie fotoboeken lagen. Eentje met de foto’s van opa’s reis naar Amerika in 1932. Ik mocht ze meenemen om te scannen. Opa schreef immers telkens dat hij een foto maakte van iets en hoopte dat het goed werd maar we hadden geen idee of ze inderdaad goed gelukt waren. Tante Jantje heeft het boek nu bij tante Jo gebracht en samen puzzelden ze wie er toch allemaal te zien waren. Maar ja… opa leeft niet meer en het is allemaal al gebeurd voordat tante Jantje in beeld kwam in de familie. Misschien kom ik er achter naar aanleiding van het dagboekje. We zullen zien!