Nog één keer Harry en Peeuw, zoals Peder al heel snel genoemd werd, nu op de Boskamp. Zie je de mooie bloementuin hier voor het huis. In de verte de boerderij van Dinkelman. Ze zijn hier regelmatig met moeder Mies gaan kamperen met tent. Gijs kon zich moeilijk losrukken van z’n jachtvelden. Hij zei:”Ze ruiken het gewoon wanneer ik wegga. Dan komen er altijd stropers”.
Er was nog een probleem is me verteld toen Gijs z’n tweede zoon wilde opgeven bij de Burgerlijke Stand. De naam Peder was onbekend en werd niet geaccepteerd. Maar Peder was de held in een Zweeds boek en Gijs heeft moeten bewijzen dat die naam bestond. Toch werd het later Peeuw. Misschien dat hij nu weer de oorspronkelijke naam heeft. Geen idee.
Ze kregen nog een derde zoontje Siefertje. Verdrietig genoeg is hij vrij plotseling, aan ik meen hersenvliesontsteking, overleden. Ik herinner me nog dat pa en mama zo verdrietig thuiskwamen na de begrafenis, ergens begin jaren 50.
Gijs en Mies waren in hun opvoeding heel onconventioneel. Het was in die tijd ondenkbaar om je ouders gewoon bij de naam te noemen. Meestal was het toch [i]papa en mama, pap en mam, vader en moeder, va en moe[/i], maar hier werden Gijs en Mies gewoon bij hun voornaam genoemd. “Och”, zeiden de tantes daarover: ”Mies hè”!
En nu…? Er is een tijd geweest dat Robin me [i]oma Het [/i]noemde, een eretitel. Toen kwam Eva er bij en werd er vaak Wim en Hetty gezegd. En op dit moment is het weer opa en oma en: opa Wim en oma Hetty om onderscheid te kunnen maken met de andere opa en oma. Opa Bieënhof zol zeggen: “[i]As ‘t beesjen maor een name hef”.
[/i]Just once again Harry and Peeuw, as Peder is called soon, at the Boskamp. Do you remark the beautiful flower garden in front of the house? And the farm of neighbour Dinkelman is to be seen.
They regularly went there with Mies and slept in a tent. Gijs didn’t go away often from his animals in the woods. He said: ”It looks like they smell it when I’m leaving. The poachers will come immediately”.
There also has been a problem when Gijs went to the village hall to give notice of the birth of his second son Peder. This name was unknown and unusual and was not accepted until Gijs could prove it was a name, that existed. Peder happened to be the hero in a Swedish book.
Later on it became Peeuw. You never know… he might use his original name again.
They’ve got a third son Siefertje, but unfortunately the little boy died after an infection. I remember pa and mama coming home from the funeral, so sad!- early 50th-
Gijs and Mies were unconventional in their bringing up. At that time it was not done to call your parents at their surname. Mostly papa and mama was used or pap and mam, va and moe, but in this family all were equal: Gijs , Mies, Harry and Peeuw. “Och”, the tante’s said about it, “That’s Mies hè”!
And yet?… There was a time Robin called me : Oma Het. I felt honoured. Then Eva came and often was said Wim and Hetty. No problem for us. Nowadays it is oma and opa again and for clearness sake: opa Wim and oma Hetty. Our opa Bijenhof would say: When the little animal just has a name. Or what you might say:— What’s in the name?