Over kippen, lijfrente èn gebakken lever.

Wat gespannen gingen we op weg vanmiddag. Er kwam een vervolg op de zitting bij de rechtbank in Leeuwarden i.v.m. onze te laat aangevraagde lijfrentepolis. Die Arnold, fiscalist, is net een teckel. Als hij een keer z’n zinnen op iets gezet heeft en hij vindt dat hij gelijk heeft laat hij nooit meer los. Jammer dat hij zelf niet mee kon door een operatie aan z’n oog. Maar een advocaat zou ons in zijn plaats bijstaan.
Net voor we weggingen had Wim nog het hele toompje van 7 stuks kippetjes en haantjes gevangen. Die gaan vanavond nog naar Jans.
De getuige, nog steeds ernstig ziek, die opgeroepen was werd onder ede gehoord, maar kon zich tot mijn verbijstering bar weinig herinneren. Ook toen ik zelf wat mocht vragen over ons gesprek indertijd wist hij alleen nog dat Mark binnen was gekomen. Toch vond de belastingdienst het acceptabel en vond het geloofwaardig dat de opdracht gegeven zou zijn. Gevolg: beroep ingetrokken en zo komt alles toch nog op z’n pootjes terecht.
Wat een opluchting na 2,5 jaar strijd. Nu kan er gewoon een lijfrente gekocht worden.
Samen met onze advocaat dronken we er een op de goede afloop in het café op de hoek. "Op een mooie oude dag", proostte ze ons toe.
Tja en op de terugweg ging Wim z’n stuur natuurlijk vanzelf naar links in de buurt van Donkerbroek, ons vaste adres voor Wim z’n favoriet… de gebakken lever.
We zitten nu met de beentjes omhoog bij te komen, de kippen zijn naar Jans en we hebben Mark al bedankt voor zijn rol in het geheel.