Dit is het uitzicht vanuit hun tuin.
En nu dan… het is zover. Wij staan hier bepakt en bezakt klaar om naar Dick en Anda in Zuid Frankrijk te vliegen. Brussel- Nice. Daar zullen ze ons oppikken.
“Waarom oefen je niet voor je reis naar Canada en komen jullie eerst deze kant even op”, mailde ze een tijdje geleden. Zij zitten al weer een maand in hun vakantieverblijf en blijven nog de hele maand juni in la douce France. Zoiets hoef je tegen Wim maar één keer te zeggen. Dat vliegen is voor mij nog steeds een crime. Echte vliegangst wil ik het niet noemen, want dan krijg je iemand het vliegtuig niet in. Vraag Gerhard maar. Ik vind gewoon dat stijgen en landen zo eng. Ja ja… ik weet het… Ik ga bij het gangpad zitten met een boek en ga gewoon denken dat ik in een bus zit. Het werkt in elk geval.
Maar die dagen samen met Dick en Anda… daar verheug ik me op. Zomaar een dag of wat in de zon met zicht op de Middellandse zee en weer bijpraten. De vorige keer was in september 2008 en hebben we geen enkele avond binnen gezeten.
Ik weet niet of ik daar zo trouw dit dagboek bij zal houden. Misschien kick ik wel helemaal af door die Franse zon. We zullen zien. Ik wens jullie allemaal veel zonneschijn toe en tot de volgende keer.