Eens per jaar organiseerde het Rode Kruis in Hengelo een tochtje met boten over het Oranjekanaal voor kinderen met een handicap, meestal richting Zutphen en weer terug. Rick mocht altijd met deze familie Oortgiesen mee en vaak had Mark geluk en werd ook meegevraagd.
Maar Rick werd uiteindelijk therapie-moe en kon toen net zo goed naar de LOM school in Hengelo. Ook daar kreeg hij een onderwijzer die het omgaan met deze kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden in de vingers had. Ik mocht eens een ochtend meelopen. Om kwart voor negen was iedereen in de klas rustig met iets bezig, leeshoek of een andere opdracht. De onderwijzer, Kees Abenhues, verscheen vanuit de hal precies om 9 uur zoals afgesproken. Daarna begon de gewone les. Toen het pauze was waren ze net met een dictee bezig waarbij iedereen een zin mocht opgeven. Er moesten nog twee kinderen een zin bedenken. De bel deed hun niks. Ze wilden eerst allemaal een beurt gehad hebben.
Ook nadat Rick al naar de Tuinbouwschool in Enschede ging kwam hij op huisbezoek omdat hij daar was opgevallen en wij zijn hulp inriepen. Rick was er trouwens aardig snel gewend. Ook het fietsen er naar toe ging na een eerste akkevietje prima. De eerste week werd hij al door een student van de T.U thuisgebracht. Hij had daar ter hoogte van de T.U. Twente een bochtje in het fietspad te laat opgemerkt en rechtdoor de vijver in gefietst. Kletsnat werd hij aan huis afgeleverd. Ik vroeg Rick nog naar zijn boekentas en antwoordde op zijn eigen compacte wijze:’Blub blub blub’.
Na dat eerste jaar zouden we gaan verhuizen naar Emmen.