We hebben lang plezier gehad van deze rotan stoelen uit Singapore. De houten poppen uit Indonesië, geruild voor een oud pak, hebben we nog steeds. Wim rechts…
Wanneer Wim ging aanmonsteren bij de Hollandsche Stoomboot Mij ging ik vaak mee, want weggaan gebeurde meestal aan het eind van de dag en konden we samen Amsterdam nog in. Hij liet me meteen kennismaken met het beroemde broodje lever bij Dobben. Daarna zaten we een poosje op de Dam en dan werd er een bioscoop opgezocht. Wim is gek op films, natuurlijk moet er een brok avontuur in zitten. Wild west en oorlogsfilms zijn bij hem favoriet. Ook broer Ben is wel eens mee geweest. Die offerde zich gewillig op als gezelschap voor mij, maar ook voor schoonzus Marry.
Toen Piet, die in militaire dienst zat, niet meekon naar de bruiloft van Marry’s zus Bep, was het Ben die de honneurs waarnam en daar later met verve over kon vertellen..
Ik moet zeggen dat het ophalen van Wim na een reis wel leuker was. Moeder van der Kolk ging ook eens mee. En laat er nu net die keer vertraging zijn bij het binnenlopen van het schip. Er was grote kans dat we niet met de trein naar huis konden. Wat te doen in die grote, voor ons zo vreemde en onveilige stad? We besloten een hotel van het Leger des Heils op te zoeken en ja… in geval van nood konden we hier overnachten. Het bleek uiteindelijk niet nodig.
Eigenlijk denk ik dat hij het liefste zelf de eerste de beste trein pakte naar Zwolle, een taxi charterde en zich met volle bepakking voor de deur liet afzetten. En altijd bracht hij van alles mee. Dat was feest.