Al wonen we wat afgezonderd , er valt altijd wat te beleven met dieren om je heen. Onze haan, een prachtige donkere Barnevelder was een half jaar geleden gesneuveld, waarschijnlijk door een roofvogel of andere rover. Ik was in de veronderstelling dat er bij de kuikens van afgelopen augustus een paar haantjes zouden zijn, maar nee dus. Gerald heeft ze bekeken en kwam al snel tot de conclusie: allemaal hennetjes! Intussen hebben we vorige week een haan gekregen van Rob. ‘Ik heb er ook nog wel een paar dezelfde hennetjes bij’, zei hij. En die bracht hij gisteren mee. Intussen was ons haantje al geacclimatiseerd en de enige bruine kip, naast de donkere Barnevelders die we hebben, had hem al voor zichzelf uitgekozen. Toen dus die beide nieuwelingen bij in de ren kwamen was het hek van de dam. Madam de Bruine vond het niks dat die er bij kwamen. De haan was namelijk nog geïnteresseerd in de nieuwe want die kende hij nog. In de ren bleek de bruine een kwaaie, zo jaloers als het maar kan en joeg de nieuwelingen alle kanten op. Vanmiddag ging de ren weer open na een anderhalve dag gewenning. Bruintje loopt bij de haan in zijn kielzog en zorgt dat de witte indringers op afstand blijven. Toch zag ik de haan eventjes bij de witte de baas spelen… je weet wel… Tja, maar nu ben ik benieuwd wie straks de broek aan heeft, Bruintje of meneer de Haan.
