Hetty Site

Buurman Jans

Deze twee zijn het altijd met elkaar eens, ze kunnen door één deur, zeggen we dan. We wonen nu 23 jaar bij elkaar in de buurt, al zijn onze naaste buren aan beide kanten zeker 400 meter bij ons vandaan. Het is haast net zo als vroeger bij onze buren in Linde, de Lettinks.
We hebben intussen al veel samen meegemaakt. De huwelijksjubilea van ons en ook van Harm en Wolterdina, de ouders van Jans, waren een onderdeel. Verder kun je Jans wakker maken als je hulp nodig hebt. Hij vervoerde onze Finse Kota met tractor en aanhanger, die in onderdelen vanaf Wildkamp naar ons gebracht moest worden. Jans verrichtte zelfs het laatste karwei door de schoorsteen er op te plaatsen. Toen bij hen Doortje 32 moest afkalven en het wat moeizaam leek, hielp ik met trekken omdat Wim net met zijn enkel in het gips zat. Een keer zat ik er naast. Ik had gevraagd aan Jans om mee te gaan Wim op te halen uit het ziekenhuis na zijn gecompliceerde enkelbreuk en de operatie. Ik was bang dat ik hem niet zonder problemen in de auto kon krijgen, hij had immers ook nog een barst in een sleutelbeen. Ik heb Jans nog nooit zo zuur zien kijken. Hij had het niet erg op ziekenhuizen en toen ik voorstelde om Susan maar te vragen slaakte hij een zucht van verlichting. Wel stond hij bij thuiskomst klaar om Wim heelhuids binnen te krijgen. Dat weer wel. De laatste jaren bezochten we elke week de oude buurvrouw en dat werd gewaardeerd. Nu zijn de beide ouders overleden.
Als Wim verlegen is om een boutje of moertje is het meteen: ’Ik gao effen naor Jans’. En dat is niet alleen om dat moertje. Nee er wordt weer bijgepraat. Lief en leed worden doorgenomen… en de rest!