‘Zoooo… heeft Mark een andere trui aan?’ Rick komt binnen en laat zijn oog even door de kamer dwalen. Hij ziet het meteen. Ik heb de foto van Mark die we in een hoek van de vensterbank hebben staan, vervangen door eentje van slechts een paar maanden geleden. Wim vond de andere waarop hij niet in naar de camera kijkt, niet mooi. Niet echt zoals hij Mark kende.
Toen ik deze foto dus tegenkwam en het afdrukte met de printer en in de lijst deed was hij blij verrast: Zo was Mark helemaal. Zo staat hij in ons herinneringshoekje met de kaars van Ben en Riet, de bal van Drenthina en de tas met alle brieven en kaarten die we ontvangen hebben.
Ik weet zelfs het moment nog dat ik deze laatste foto maakte. We hadden al een paar jaar met ups en downs achter de rug en altijd was er weer de angst dat het een down teveel kon worden. Toen ik deze foto knipte had ik ervoor een paar gemaakt van de mooie herfsttuin achter en eentje van Mark waarbij hij even in gedachten is. Toen hij me zag keek hij met dezelfde intentie naar mij terwijl ik afknipte. Ik heb het hem nooit gevraagd, maar zelf had ik het idee van: je weet maar nooit, nu heb ik in elk geval deze mooie foto. Ik weet haast zeker dat hij op dat moment ook die gedachten had. We begrepen elkaar zonder woorden….
