Een paar jaar geleden hadden we het op de Boomgaard over de tuin zoals die vroeger door opa Eggink voor Hein en Hanna was aangelegd. Het is duidelijk dat er een echte liefhebber aan het ontwerpen was geweest. Hij was dan ook gedurende zijn werkzame leven altijd tuinman op kasteel het Medler. Ik heb die tuin in Franse stijl altijd prachtig gevonden en was dan ook wat ontzet toen die tuin verdween en er ineens er een gazon kwam met border èn een echte gazonmaaier. Dat was ìn tijdens de 60er jaren en mama wilde ook graag zo’n mooi gazon, vooruit met een paar perenbomen. Joke heeft die voortuin in de jaren 80 weer enigszins aangepast met buxusvakken.
Johan vroeg me toen om die tuin nog eens te tekenen en ik begon met dit schetsje. Het belandde tussen een stapel papieren en pas geleden vond ik het terug. De indeling met de buxusheggetjes lijkt me duidelijk.. Ik herinner me de prachtige rozerode rozen in het midden, de oranje montbretia’s die steevast Willemientjes genoemd werden en de baardirissen waarvan er nog steeds nazaten in onze tuin staan. Mijn uitzicht vanaf de studeerplek op onze slaapkamer was op die tuin met de stoere notarisappelboom en de Haagjes. Ook de schapenkop hortensia’s, keurig symmetrisch aangeplant deden het goed. De morellenbomen vond ik minder, niet om aan te zien en nog minder om te proeven. Ze werden wel gebruikt voor de bowl, samen met de spekkersen. Vlakbij het kippenhok stond ook nog een kersenboom met vogeltjeskersen. Ze waren in de veronderstelling dat de vogels die zouden nemen in plaats van de sappige spek-, mei- of de super donkere zoete Spaanse kersen. Mis! Vooral de spekkersen werden gekoesterd door moeder Coba, ook voor de bowl. Terwijl er in de boom met Spaanse kersen Doris ( nee… geen Boris, maar een vogelverschrikker in een oude kiel van pa) de wacht hield, werden er drastischer plannen bedacht om de spekkersen te redden van de vraatzucht der spreeuwen. Er kwamen van die aluminium strips in te hangen, die door geflikker van zon en geritsel in de wind de vogels op afstand zouden houden. Het was niet afdoende. De laatste truc was opa. Opa Bijenhof werd op zijn oude dag onder de kersenboom gezet en kon dan bij een nieuwe aanval aan een touw trekken om de bel te luiden die bovenin hing. Zo werd de bowl samengesteld uit rode, witte- en zwarte bessen, spekkersen en morellen, perziken en pruimen. Waarom mama er ook nog plakjes banaan in deed is me nog niet duidelijk, zal de bowl wel zoeter maken. De moestuin kwam ergens anders en zolang pa op De Boomgaard kwam bleef die bestaan. En de fruitbomen? Johan houdt de oude rassen in ere en de eerste oogst van de spekkersen werd al verdeeld onder de campinggasten.
