‘In het vliegtuig naar Hawaii, draag ik altijd warme sokken, weet zeker dat deze nog van jou zijn’, schreef Gera bij een appje onderweg naar één van haar favoriete vakantieplekken in 2017. Ze is er in elk geval wel zuinig op geweest want de breiwoede die me anderhalf jaar in haar greep hield begon eind 2004 na mijn afscheid van het Carmelcollege. Ik had blijkbaar het idee dat ik iets nuttigs moest blijven doen. In die 1,5 jaar breide ik minstens 35 paar sokken: grijze geitenwollen sokken, blauwe jeanskleurige, maar ook heel veel leuke gekleurde sokken, echte meisjessokken. De verschillende kleurtjes zaten al op de bol. Dat breit leuk. Ik had er waarschijnlijk ook een paar voor Suze gebreid, maar ik zag dat Tom ze vaak aanhad. Houdt blijkbaar ook van kleur.
De zomer van 2006 brachten we ook door in Canada bij Fred en Gera en hun kinderen. Ik schilderde nog samen met Suze, die is ook creatief net als oma Tonny. Dat jaar gingen we samen met Fred en Gera en natuurlijk Henry en Tonny op kampeervakantie naar het zuiden tot aan de grens met de USA. Ook toen breide ik door. Daarna was het ineens gebeurd met die breiwoede. Niesje vroeg me veel later nog wel eens of ik nog sokken breide want zij had er indertijd al twee paar gescoord. Maar nee… die verslaving was over.
Ik moest er even aan denken toen Gera wat foto’s stuurde van een kampeertrip die ze op dit moment samen met Henry, Tonny en Tom, Suze en aanhang maken. Het is een enorme caravan zoals je ze zo in Canada en de USA ziet. Het beste wat ze kunnen doen, ze zullen genieten. Ik zie ook dat Henry een dikke Wilbur Smith aan het verslinden is. Gaat zo in een adem door.
