Hetty Site

De tijd staat niet stil…

Ik was 6 jaar toen we in 1950 op de Boomgaard kwamen wonen na het huwelijk van onze moeder met vader Hein. Het was een boerderij met kleine ruimtes: halletje, kelder, keuken, voorkamer, gang en twee slaapkamers beneden.
In de keuken stond een groot fornuis met een potkacheltje ervoor dat door een pijp met de schoorsteen in verbinding stond. Op de grond roodbruin met lichte tegels met een kokosmat die elke vrijdag over het hek van het hondenren gegooid werd om uitgeklopt te worden met de mattenklopper. Naast de kachel stond de stoel van opa. Op de schoorsteenmantel de Chinese borden en de bronskleurige kommen met een bloemenrand.
Boven was een hele grote zolder, waar je gewoon nog tegen de dakpannen aankeek en bij winters de jachtsneeuw van de trap moest scheppen. En er waren twee slaapkamers getimmerd, gewoon van blank vuren hout.
Er was nog geen waterleiding en vaak hoorde je op de deel het gebrom van de pomp die het water uit de grond pompte.

Toen ik in 1962 de deur uit ging was de eerste verbouwing net af waarbij de voorkamer met een stuk gang en een slaapkamer tot één grote kamer omgetoverd was.
Boven was nu alles geschilderd, er was een beschoten kap en een extra slaapkamer. Beneden was er nu een douche en een echte wc. Vroeger was ons huuske alleen bereikbaar via de deel waar in de winter 10 koeien op een rij stonden. Dit huuske bestond uit een lange gang met meestal van die enge langpootmuggen op de muur en een houten zitting over de volle breedte met een gat er in, plus deksel. De inhoud kwam natuurlijk gewoon in de gierput. In het begin lagen er stukjes krantenpapier klaar voor gebruik.

De Boomgaard was bovendien dichter bevolkt dan tegenwoordig. Opoe en opa Bijenhof waren vanaf de Haar meeverhuisd en in de eerste paar jaren werden Henk en Johan geboren. En dan was er nog ons meisje voor dag en nacht, Riek Antink, die in de kamer naast ons sliep. Bovendien hadden we overdag nog een knecht mee in de kost… Johan- en later Henk Antink en nog later Jan Roeterdink in zijn jonge jaren, allemaal jongens uit de buurt. Gezellige boel was het wel!

Johan en Joke maakten er in 1979 hun eigen thuis van, maar samen met Jos en Joanne bleef het aantal bewoners toch op vier steken.
Nu zijn Jos en Margo zover en hebben intussen twee prachtige jongetjes. Het is 70 jaar later, zijn er geen kippen en varkens meer en sinds een paar jaar geen melkvee, maar wel een gezellige Vekabo boerderijcamping.
En zo druk bewoond als toen in de jaren 50 zal De Boomgaard zelf wel niet meer worden.

foto: De Boomgaard, geschilderd in de jaren 40 door een rondtrekkend schilder.