Even kan het niet, Wim kan de sauna niet in maar verheugt zich op de tijd dat hij er weer gebruik van kan maken.
Het is lang geleden dat we in Hengelo een Finse houtsauna achter onze huizen bouwden, samen met onze buren Bertus en Marijke. Bertus had de bouw in Finland gezien met van die dikke op elkaar gestapelde boomstammen. En zo moest het bij ons achter ook worden. Nadat door de week de fundamenten en het vloertje gelegd waren werd in één zaterdag de sauna met vereende krachten gestapeld en het dak geplaatst. Dat was dan voornamelijk door Bertus en zijn broers en zwagers. Een aantal zaten zelf in de bouw en de anderen plus Wim volgden de instructies. De jongste die slager was ruimde alles weer op. Marijke en ik verzorgden de inwendige mens. Wat een tijd!
Iedere zaterdag was het feest. Beide gezinnen gingen er doorlopend in. Zelfs Peter die net geboren was ging er na een paar weken al even mee in op de arm.
Ik had van twee lappen badstof een paar “Abrahamjurken” gemaakt om tussen de saunagangen aan te trekken. Gewoon de badstof dubbel genaaid met een opening voor hoofd en armen. En zo zaten we dan verder af te koelen.
Wat heeft Wim dat gemist toen we naar Emmen verhuisden. We hebben wel eens een sauna afgehuurd in Aalden met wat vrienden, maar dan moet je toch altijd weer naar huis rijden.
Maar nu aan het Schoolpad heeft Wim het voor elkaar. Al heel wat jaren hebben we in de schuur weer een sauna. Maar op de een of andere manier was voor mij de lol er af. Daar zaten we dan met z’n tweeën. Ik probeerde nog wat te vertellen. ‘Je moet zweten, niet kletsen’, sprak Wim. Maar zo vond ik er niks meer aan. Niet gezellig. ‘Je gaat toch niet voor de gezelligheid in de sauna…je moet zweten’, zei Wim dan weer.
Ik ben er nog één keer mee in geweest. We hebben een stoomsauna. Dat kun je langer volhouden. Na de eerste gang koud douchen en buiten afkoelen en binnen verder afkoelen. De tweede gang is dan een gewone hete sauna. Wim gaat natuurlijk minstens drie keer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het die keer toch wel lekker vond. Die nacht sliep ik als een os.
Nog een paar maanden en wie weet hou ik hem weer gezelschap.
foto: Hengelo 1982.