foto: Op de trouwdag van Willem Bijenhof en Janna Bruins staat Coba links naast broer Willem.
Taal is een raar ding, maar ook interessant. Toen ik opgroeide was er weinig Engels te bespeuren in onze taal. Ja, woorden als baby en fan, dat nog wel. Ik denk dat er sinds de tijd van Napoleon meer Franse woorden in onze Nederlandse taal geslopen zijn dan Engelse. Moeder Coba verbasterde nog wel eens een woord dat ze alleen van ‘horen zeggen’ kende. En wij namen dat in onze jeugd af en toe feilloos over. Toen ik Wim net kende praatten wij keurig Nederlands met elkaar. Maar eenmaal bij elkaar over de vloer veranderde het al gauw in onze thuistaal. D.w.z. Wim in het Hattems en ik in het Achterhoeks en dat is tot nu toe zo gebleven. We kenden elkaar nog niet zo lang toen hij mij in de verte iets aanwees in de Kerkstraat. Ik keek en keek en vroeg hem: ’Ie bedoelt bi’j die sesycar?’ ‘Wat zeg ie mien noe?’, antwoordde hij. ‘Daor bi’j die sesycar’, zei ik in alle onschuld opnieuw en wees hem de auto aan die ik bedoelde. ‘Och… een stationcar heet zo’n ding heur’.
Dat was de schuld van moeder Coba. Die kon er wat van. Wanneer ze uitlegde dat je bij een bepaald restaurant af moest slaan zei ze wis en zeker: ’Daor bi’j de Ratsasa rechtsaf’. Ze bedoelde restaurant de Radstake. Ik denk dat het in de genen zat want haar broer Wim wilde uitleggen hoe je in Vorden moest rijden. Er was net een nieuw eetcafé geopend, precies in het centrum, met de naam De Rotonde. Rotondes hadden we in Vorden en in de wijde omtrek nog niet, maar dat het voor broer Wim een wat gevaarlijke plek was bleek uit zijn aanwijzing: ’Bi’j de Rotronde gao’j dan de Burgemeester Galleestraote in’. Het zal in deze tijd met veel talen op de tv niet zo gauw meer gebeuren.
Meer van deze verhalen lezen? Er zijn nog een paar exemplaren te koop van: Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe. Even onder het kopje NIEUWS kijken.