Met Dineke bij kasteel De Slangenburg – december 2013.
Wim Daniëls is als neerlandicus altijd bezig met taal. Vorig jaar had Oud Vorden hem gecharterd voor een lezing over streektaal en wij trokken voor die gelegenheid ook even die kant op. Op zijn FB pagina vroeg hij pas om herinneringen aan je schooltijd. Die gebruikt hij voor een nieuw te schrijven boek. De laatste vraag die hij stelde was of er zelfbedachte spontaan ontstane woorden waren binnen je familie. Nee niet zoals sesycar en rotronde, woorden die door onwetendheid zijn ontstaan. Ik kon er even geen bedenken in ons gezin. Alleen de hazelslag die gebleven is nadat Gerhard de hagelslag zo noemde en hij niet meer maar wij wel om de hazelslag vroegen.
Gisteren was ik bij vriendin Dineke die een heel vervelende val maakte met haar fiets en nu met een erg gekneusde voet de tijd moet uitzitten. Ze vertelde over het steile paadje dat ze in het donker genomen had en dat ze zomaar omgevallen was. ‘En het was niet eens een Maarten ‘t Hartje’, zei ze. Die schijnt ooit in een tv programma het over een paadje te hebben gehad dat ontstaat als je een stukje weg wilt afsnijden. Zo’n woord bedoelde Wim Daniëls. Dineke had er nog een. Op de camping waar ze een huisje huurden was een biologisch winkeltje. Dat had alleen oersuiker. Haar kinderen kregen eigenlijk nooit extra suiker maar hier kregen ze yoghurt met deze oersuiker. ‘Wel decadent’, vond moeder Dineke. ‘Dikkedenne’, zeiden de kinderen haar na. Het woord is al jaren in deze familie verankerd . Als ze iets decadent vinden is dat gewoon dikkedenne.