Wat doe je als er code oranje verwacht wordt voor het hele land? Ik liep zaterdag het hele erf eens rond en pakte alle losstaande hulpmiddelen voor het tuinonderhoud op om ze op een veiliger plek neer te zetten. Ook de potten en mandjes zette ik weg buiten bereik van de wind. Zelfs het hek lieten we open zodat de wind er geen vat op kon krijgen.
Toen was het wachten op die stormvlagen die voorspeld waren. Het bleef bij ons een gewone storm. Ik heb in mijn leven wel andere meegemaakt. Hier is alleen een dode tak uit de grote eik gewaaid en verder wat kleinere die overal in het rond liggen.
We waren benieuwd wat de haan en kippen zouden doen als ze op stok gingen. Ze willen niet in het hok, waarschijnlijk vanwege de luizen die er in het begin in zaten, zelfs na een schoonmaakbeurt waren ze er niet toe te bewegen het kippenhokje weer te bemannen. ’s Nachts zitten ze nu gezellig dicht tegen elkaar aan boven op de schutting, precies op de hoek tussen wat takken van de klimhortensia. Maar dit is standvastig spul, ze zijn gewoon blijven zitten hoe het ook waaide.
De wedstrijd tegen de wind in fietsen was zondag al afgelast vanwege de te harde wind. Ik keek op de tv naar die vertrokken gezichten en dacht aan mijn jeugd jaren toen ik 7 jaar lang door de week een uur heen en een uur terug van en naar de verschillende scholen fietste, weer of geen weer. Het was een sport om flink op de pedalen te staan. Het scheelde wel dat er altijd een paar sterke jongens voorop fietsten en bij tegenwind de eerste klappen opvingen.
Ik hou wel van dit weer al was het om me de tijd weer te herinneren hoe we er samen tegen in ploeterden en eenmaal thuis bij de warme kachel achter de opgewarmde maaltijd van moeders te zitten, die altijd klaar stond achter op het grote fornuis. Je ziet het… de nostalgie slaat toe.
