Skipper
Vandaag waren we bij Willem, een collega van Wim uit zijn tijd bij Holvrieka. Willem is tijdelijk in de Maartenshof op een speciale afdeling voor Parkinsonpatienten. Zijn medicatie moet opnieuw bekeken worden. Hij legde uit dat wanneer hij iets teveel krijgt hij overbeweeglijk wordt, maar voelt hij zich er wel goed bij. Als hij iets te weinig krijgt wordt hij stijf en voelt hij zich veel minder goed. En dit werkte met gewone medicatie bij hem niet goed. Nu krijgt hij het toegediend met een slangetje, regelrecht in de bloedbaan, begreep ik en kun je het zelf instellen. Nu doet de verpleging het nog maar straks als hij naar huis kan mag hij het zelf ook regelen. Er was een heel grote gezellige ruimte waar je iets kon bestellen en kopen, een gedeelte als een soort bieb waar je je krantje kon lezen of kon internetten. Helemaal van deze tijd. Het ging de goede kant op met Willem en hij zal binnenkort wel weer thuis zijn. Op de terugweg reden we over Stadskanaal waar collega Jack met zijn Margie woont. Een bijzonder gezellige ontvangst al kwamen we zomaar even aan voor een kopje koffie en het brengen van mijn beide boeken. In het laatste boek, de Tweets van het Schoolpad, staat een stukje over Jack en zijn unieke omgang met inspecteurs. Dat moest gauw even nagelezen worden. En natuurlijk werden herinneringen aangehaald over Skipper, een van de pups uit het eerste nestje van Kim en Scott. Die heeft hier een goed leven gehad.
Nee hoor, we kwamen echt niet weg zonder eten. Er werd Chinees gehaald en ik moet zeggen dat hier een prima Chinees zit en we genoten ervan en van elkaar want natuurlijk kwamen de sterke verhalen over Stork en Holvrieka langs. We moeten gauw weer eens afspreken…