Nog even bij Bram en Betty op het terras.
"1917”, fluistert oom Bram in m’n oor bij het afscheid. Als ik hem niet begrijpend aankijkt vervolgt hij:”De opstand der Bolsjewieken”. Hij is in een linkse en wat opstandige bui aan het eind van een bijzondere en emotionele dag: het afscheid en begrafenis van zijn zus en onze tante Jo. We waren net op weg naar de auto toen we hem met Betty op het terras bij de Herberg zagen zitten We hadden ze lang niet gezien en hij wees al snel op de, ondanks de stortbui, nog droge stoelen naast hem en laat koffie voor ons vieren aanrukken.
Een bijzondere dag, een bijzonder afscheid van een geliefde tante. De kinderen , klein- en zelfs de achterkleinkinderen speelden een belangrijke rol in de afscheidsdienst in de NH Kerk in Vorden waar heel veel familie, vrienden en dorpsgenoten aanwezig waren. Het aansteken van de kaarsen door Joop, een van de kleinkinderen en een achterkleinkind was een mooi ritueel. Erna gaf in ontroerende bewoordingen het verhaal van het leven van haar moeder weer in haar moedertaal, het Achterhoeks. Haar behoefte om mensen om zich heen te hebben en lekker voor ze te koken. De pannenkoeken, poffertjes en de puddingen en dan met name de chocoladepudding werd door meerderen geroemd. Zoon Wim vertelde over zijn herinneringen aan een liefdevolle jeugd waarbij tante Jo veel goed vond en gaf als voorbeeld het in elkaar zetten van een radiozender op de keukentafel. Vooral de zaterdag werd genoemd wanneer pa naar de markt was. Het bleek op “Top” een unieke speelplek voor hen met vrienden en buurkinderen. De zoete inval zou ik het noemen. En heel even denk ik terug aan onze tijd in Hengelo met onze opgroeiende jongens wanneer op vrijdag en zaterdag de grote pingpongtafel in de kamer beneden stond voor de buurt en wij met het bord op schoot aten. Als onze jongens ook maar een klein beetje over hun jeugd denken als Wim, Joop, Reini en Erna, teken ik er voor. Een begrafenis als dit is natuurlijk behalve een afscheid ook een ontmoeting met familie en bekenden die je lang niet gezien hebt. Jan en Ineke Sigger en Gerrie Kettelarij, Diny Hazewinkel, een vroeger buurmeisje van de familie op “Top”, Dinie Voortman, de Ruterkampjes, ook dat hoort erbij. Ik denk dat wanneer tante Jo dit allemaal zou zien- en ik denk dat dat zo is- ze misschien aan het eind van de middag, net als zo vaak, zou willen zeggen:”Gezellig hè?”