Jo en Hendrik Jan.. nog niet zo lang getrouwd, voor hun boerderij "Top".
Foto’s uit het gewone leven vertellen vaak meer dan de officiele foto’s.
Een bezoekje aan tante Jo dat we niet snel vergeten heb ik al eens opgeschreven, maar ik kan het niet weer terug vinden. Daarom nog maar eens.
Het is al een jaar of wat geleden en tante Jo was nog redelijk mobiel, toen Diny en ik haar een bezoekje brachten. We zaten samen in het keukentje met een kopje koffie toen ze vertelde dat de dominee op bezoek was geweest. “Zon aardige man en zo gewoon en ie-j konnen zo goed met ‘em praoten”. Ze had hem gevraagd:”Dominee geleuf ie- j ok in dreumen, dreumen die wat kunt betekenen?” En ze vertelde hem over het ongeluk dat zus Dina overkomen was toen ze met onze pa Hendrik Jan op weg was naar haar nieuwe baan in het Gooi. “En wat zo biezunder was dominee. Dina had mien een dag of wat eerder verteld dat ze zon vremde nare dreum had ehad. Ze had toch edreumd dat ze dood ging, maor dat ‘r eerst nog een feestje zol wean. En laot ze noe vlak veurdat ze wegging naor et Gooi nog een feestjen ehad hemm’n van de jongelings- en meisjesvereniging. Daor was ze altied nogal druk met.”
De dominee antwoordde met een eigen verhaal. Hij vertelde dat hij toen hij veel jonger was hij heel graag als zendeling uitgezonden wilde worden. Hij was getrouwd en had al een stel kleine kinderen. Maar zijn vrouw zag zijn plannen, en blijkbaar nog meer van hem, niet zo zitten. Op een gegeven moment wilde ze zelfs scheiden en liet hem achter met de kinderen. Nee… dat zendelingenplan ging niet meer door.
In die tijd droomde hij van een hele mooie vlinder. Het was heel vreemd dat die vlinder langzaam uit elkaar ging rafelen tot er niet veel meer van over was. Hij besefte dat dit op zijn leven sloeg op dat moment.
Hij vertelde verder dat hij goede oppas vond voor zijn kinderen op de avonden dat hij een vergadering had. Er was nl een gezin met een stel grote meisjes iets verderop in de straat. Er was er altijd wel een die graag op wilde passen. Eentje is gebleven want ze werden verliefd en zijn getrouwd. En er kwamen nog een paar kinderen bij.
“Oo”, zei tante Jo… “wie-j hebt zo aardig met mekare epraot.”