Wim z’n uitvinding. Tegen de zijkant van een van de hanenbalken zit nu deze gewone ventilator gemonteerd. Het begint wel wat intiem te worden, vinden jullie niet?
“Tussen 12 en 4 ma-j vandage niks doen”, meldt Wim tussen de middag als hij ook buiten komt zitten… “en ie mot vulle drinken met dit warme weer”. Hij heeft net het nieuws gehoord. Mark, onze eigen zonaanbidder, heeft zelfs een plekje in de schaduw onder notenboom en parasol gezocht voor z’n korte middagpauze.
Wim kan het even later niet laten en begint aan de bubbelsteen in de tuin bij het terras te trekken. Het geldt blijkbaar niet voor hem. De zware kei weet hij van de watertank af te krijgen en hij maakt het reservoir en het filter van de pomp schoon.
Binnen is het bij ons aangenaam toeven. De rieten kap die wat oversteekt houdt het huis lekker koel. De zon kan door die oversteek in de zomer niet op het glas schijnen. Boven iets minder maar daar hebben we het ingenieuze systeem van de ventilator aan de hanenbalken boven ons bed voor. Bovendien staat er nog een groter exemplaar op de linnenkast. ’s Avonds om half 11 tot een uur of één wordt de hele boel ingeschakeld met een tijdklok en ’s morgens vanaf half 5 opnieuw. Nee jullie hoeven je om ons geen zorgen te maken.
Een jaar of tien geleden hadden we dat nog niet bedacht en toen we na zo’n hete dag bij de wei zaten bij een vuurtje stelde ik voor om buiten te slapen. “Ie bunt niet goed wies” zei Wim,"vuult oe es veur de kop." Maar in de warmte binnen slapen lokte hem ook niet. ‘Als ik noe ons beddeken hier es opmake … blief ie-j dan wel?’, probeerde ik het nog eens. Tja.. alleen buiten slapen leek me ook niet alles. Ik sleepte de kussens uit de caravan en maakte een bed. Die nacht hadden we bekijks… van onze menagerie dan wel. Katja en Bartje onze toenmalige pony’s bleven vlak bij ons bij de afrastering staan. Kim en Scott lagen aan ons voeteneind en de katten slopen steeds om ons heen. Toen we wakker werden stonden de pony’s nog net zo en de honden lagen er ook nog. Alleen was ons dekbed nat geworden van de dauw. Daar had ik niet aan gedacht. Nee… Wim hoefde niet nog een keer. Voor hem was één keer genoeg.