De 85 jarige Herman, die deze foto stuurde aan Henk Braakhekke.
Vrijdag 16 mei
Ziezo vanmorgen nog weer aan de tuin. Oom Sjoerd heeft er ook zo’n zin in. ’t Is zwaar werk want de grond is zo hard als een steen. Herman zei dat Gerrit Voortman ook eens een gat moest graven voor een nieuwe schuur. Hij had gezegd:’Daar zit cement in die grond”. Tegen 11 uur waren we klaar want we gingen vroeg eten vanwege ons bezoek aan het tulpenfeest. Om één uur kwamen we in Orange City aan en er was bijna geen plaats meer voor de auto. De Hoofdstraat was helemaal afgezet. De burgemeester kwam eerst rond met 4 raadsleden om te kijken of de straat schoon genoeg was. Hij keurde de straat af.. niet schoon genoeg. Hij gaf ons nog een hand en vroeg hoe het in Holland was. Ik zei:’O.k.’, en hij zei dat hij volgend jaar ook weer naar Holland ging. Het was een prachtig gezicht al die emmers water. Groot en klein moest helpen. Toen mocht de optocht beginnen, het was geweldig. Na afloop hebben we in een gebouw van de kerk gegeten waar verschillende vrouwen alles hadden klaar gemaakt. Ook Willem Jansen was er met zijn klompen. ’s Avonds hebben we een bezoek gebracht aan Leone haar ouders. Ze wonen in de stad, maar hij werkt af en toe nog op de farm van zijn zoon. Hij is een gezellige prater en vroeg zo van alles over Holland. Het was alweer laat toen we thuiskwamen en een geweldige slaap dat we hadden!
Zaterdag 17 mei
Tegen kwart voor 7 een klopje op de deur. Netty komt in de slaapkamer… een telefoontje uit Holland. Wij gauw het bed uit en ja hoor.. Johan aan de telefoon. Alles is goed en een hengstveulen. Ook Diny er nog achteraan om mama nog even te spreken. Wat fijn als je zo ver bij elkaar vandaan bent, elkaar zo goed kunt verstaan. Ik was er een beetje zenuwachtig van. We hadden al zo vaak tegen elkaar gezegd het duurt nogal voordat ze bellen en dan komt het ineens.
Voor de middag hebben we aardappels gepoot bij Harold. 50 kg. Ze waren niet gewend er zoveel te poten, maar Luella wou het zo graag. Harold had met de cornplanter strepen gemaakt en wij moesten gaten maken met de schop. De vrouwen gooiden de aardappels er in en zo was het om 12 uur geklaard, al was de grond bikkelhard.
Toen was het werk voor die dag weer gedaan. Vervelen doe ik me nooit want als ik niets te doen heb dan is het Herman die nog wel iets te vertellen heeft. Hij heeft het nog zo graag over vroeger. Gerrit Dinkelman, zijn vrind waar hij mee naar school was geweest en Jan Lusink, de oude knecht van de Wenneker die de voorzitter was van de Jongelingsvereniging in de Wildenborch en die later ook onze voorzitter was.
Coba geeft te kennen dat ze vroeg naar bed wil want morgenavond wordt het ook weer laat. Dus gaan we dan maar.
[i]Friday, the 16th of May.
This morning gardening again with Sjoerd, heavy work in such groud as hard as stone. Herman told that Gerrit Voortman once said: There must be cement in this soil. We had an early lunch because we are going to the Tulip festivity in Orange City. Hardly a place to park the car. At First the Mayor came to have a look at the street… not clean enough. Tall and small , every one has to help cleaning the street with buckets of water. We shake hands with the Mayor and he told he would go to Holland next year. Than the show started, great. Later we had dinner at the church where several women took care of. Willem Jansen with his wooden shoes was there too. That evening we visited Leone’s parents. They live in town but now and then he is helping on his son’s farm. He has a nice talk and asked all about our life in Holland. It was late when we came home and sleepy we were!!
Saturday the 17th of May
A quarter to 7, a knock on the door. Netty enters the sleeping room. A phonecall from Holland. Very quick we were out of bed and yes… Johan on the phone. All well and a hengst fowl is born. So we had a talk with Diny. So nice to speak to each other while you are so far away. I was a bit nervous about it. We often said to each other… it takes time before we hear about it and the so at once… we went to Harold to plant potatoes, 50 kg. They weren’t used to set so much but Luella would like this so. Harold had made stripes with the cornplanter, we made the holes with the scoop. The women did the potatoes in it and so we were ready at 12, even while the ground was very hard. Work was done that day. It’s never boring, when there is a dull moment Herman is a good story teller. He likes it to tell about his youth, his friend Gerrit Dinkelman, Jan Lusink the old farmhand at the Wenneker, who also was the president from the Youth Association from de Wildenborch.
Coba wants to go to bed early while it will be late tomorrow night. So we are going to sleep.[/i]