‘Heb je Daniël al gelezen?’ Wim is wat ontroerd en dat is hij niet gauw van een stukje tekst.
Daniël Lohues is van veel markten thuis. Behalve zijn succes
bij zijn optredens voor volle zalen schrijft hij verdienstelijk, altijd met diepgang, net zoals zijn liedjes dat zijn.
Nee, ik had de column in het Dagblad van het Noorden van Daniël nog niet gelezen.
Toen ik het las begreep ik Wims ontroering. Daniël schreef over Kerst, de Kerst van vroeger, de Kerst van nu en alles er tussen in. Hij begreep dat dit voor veel mensen niet de gemakkelijkste tijd is. Het kan een Kersttijd zijn waarin alles anders is. Daniël zelf was afgelopen jaar zijn moeder verloren en besefte nu hoe zoiets voelt.
Ik was 14 toen achter elkaar mijn beide opoes overleden. Ik zag de tranen en leefde vooral mee met opa Bijenhof die bij ons woonde. Hij zei toen eens: ’Ik hebbe mien vader en mien moder zeen sterven, maor oew vrouwe…’en toen kon hij niet verder.
Toen veel later de opa’s op een gezegende leeftijd overleden had ik al een gezin en hoewel verdrietig zakte dat sneller af naar mooie herinneringen, ben je meer bezig om je gezin samen in het gareel te houden.
Moeder Coba overleed al op haar 63e en de laatste Kerst met haar probeerden we er voor haar iets van te maken. Maar hoe doe je dat als je weet dat ze er niet lang meer bij zal zijn? Samen zongen we kerstliederen, maar met pijn in het hart. Maar ook dit afscheid ging vanzelf over in kostbare herinneringen.
Een kind verliezen of een partner is van een heel andere categorie. Wie dat kent weet waar we het over hebben met dagen zoals met Kerst.
foto: de opa’s op onze bruiloft.