Op zo’n mooie zondagmiddag is het leuk om weer eens naar Rick te fietsen. Het was druk op de weg langs het kanaal tussen Zuidbarge en de Rietlanden. Hier kom je ook nog veel hondenbezitters tegen. Toen we net aan het Schoolpad woonden vroegen mensen me wel: ’Ben je daar niet bang om ’s avonds nog naar buiten te gaan. Dan antwoordde ik meestal: ’In de Rietlanden liep ik vaak ’s avonds met Laska en later met Kim langs het kanaal en bedacht ik wel eens wat er zou kunnen gebeuren. Wat te doen als er een kerel uit de bosjes zou komen springen? Maar ik wist meteen: dan had Kim het allang geroken en zou flink te keer gaan. Nooit bang geweest.
Nu we hier wonen is dat helemaal geen optie. Hier komt nooit iemand ’s avonds. En mocht er toch iemand het erf op komen, dan hebben de honden het allang gehoord en je wilt niet weten wat voor lawaai Storm en Queeny samen kunnen produceren bij onraad. Ik wel!
Een jaar of wat geleden leefde Tessa nog en hoorden we midden in de nacht een tikje aan het hek en meteen een kort blafje van Tessa. Het bleef rustig. De volgende dag bleek dat er een stuk richting Bargeroosterveld een damesfiets met kinderzitjes uit de schuur was gehaald die ze vol hadden gepakt met spullen uit de vriezer. Nee… zij hadden op dat moment geen hond. Toen we dat hoorden herinnerden we ons het blafje van Tessa en hebben haar nog maar eens extra geknuffeld.
