Hetty Site

Daor komt de Russen an…!

Ergens an ’t ende van de vieftiger jaoren kwam de BB met een plan. ’t Was de tied van de kolde oorlog zoas ze dat neumen. En as ie nog neet bange waarn veur de Russen dan werd ie ‘et wel.
Ie kregen allerlei papieren in huus wat a-j mossen doon bie een atoomanval. Ie mossen witte lakens umme doon en in de kelder gaon zitt’n en veural gien mense van buten d’r bie in laoten, want dan zo-j nog weer besmet können wodden. ‘Dat was de grootste onzin’, vond mama.’ Kö-j oe veurstellen da-j met zien allen in de kelder zit in de witte lakens ‘epakt en dat onze Jehan nog ergens buten löp en d’r ok in wil. Den laot ie toch neet buten staon’. Nee mama von et helemaole niks.
Laot noe toch een verhaaltjen uut dee tied achter op een blaedjen staon van de Achterhoekse Spreukenkalender as één van de Verhaaln van Hollenbargs Jan. En d’r steet baoven:

Door komt de Russen an!

[i]As kleine jonge sleep ik bie mien ongetrouwde ome in de beddestae. Gelukkig zat ‘r ’n raemken an zodat ’t neet al te benauwd wodden. Mien opa sleep nog in ’n hele dichte beddekaste. Hee had ok nog stro as matrasse. As de rogge was edost, kreeg e d’r niej stro in. Hee hef d’r niks van ekregen, want hee is nog zowat viefentachtig ewodden.
In dee tied. 1957 0f 1958, wodden wi’j bange emaakt dat de Russen wel ’s konnen kommen. Ze waarn in 1956 Hongarije al binnen-evallen. Misschien waarn ze zo Duutsland deur en dan waarn wi’j an de beurte. Kolden oorlog neumden ze dat.
Op een zaoterdagmergen- wi’j slepen nog- begon ’t buten inens geweldig te knappen. Mien ome vlaog aoverende en reern:’Daor komt de Russen an! Noo zö’j ’t hebben! Wat een spul!’
Wi’j kekken uut ’t raemken en zaggen dat bi’j de buurman de schure in brand ston. Dat geknap kwam van de asbest platen dee op ’t dak lagen. Deur de hette knappen ze uut mekare. Ton de brand eblust was en de brandweer vertrokken he’w de boel bekekken. Wat een stinkeri’je!
Wi’j hebt nooit Russen ezene, gin soldaoten teminsen. Later bunt ze nog wal ’s in Aalten ewes, op ’t dansfestival van de Klepperklumpkes. Ton hoeven wi’j ons d’r neet bange meer veur te maken. Tieden verandert en da’s maor good ok.[/i]