De Holterberg.
Toen ik afgelopen zaterdag tussen de boeken op de boeldag keek, vond ik een boekje met Twentse spreuken. Er zitten heel wat bekende tussen. Terwijl ik bijpraatte met m’n oude schoolvrienden Henny en Wim las ik ze een paar voor. Ik begon met het ouderwetse niet erg geemancipeerde:
[i]Waor boks’n sprekt mot rökke zwiegen[/i].
Beiden glimlachten bescheiden.
De tweede volgde:
[i]’n Goeie vrouw is het smeer an de wagen.[/i]
Daar waren ze het helemaal mee eens.
Beiden zijn al meer dan 40 jaar getrouwd. Henny met zijn Anny waar hij op de Kweekschool al verkering mee had………. Tussen Wim en Lydia heb ik indertijd zelfs de liefde zien opbloeien.
De volgende kom ik nu tegen:
[i]As ne vrouw nich heurn wil is ter gin roop’n an.[/i]
[i]’t Hoes is van mie, maor miene vrouw hef de slöttel[/i]
[i]Vriej’n en nen brille koop’n
Mo’j zelf doon.[/i]
De tweede helft van het boekje bestaat uit Nederlandse spreuken, maar gek is dat… Ik kan er niet om lachen, zelfs niet een beetje.
Vooruit hier komt er toch eentje:
[i]De ideale echtgenoot is hij die elk woord begrijpt dat zijn vrouw niet zegt.[/i]
Nu zijn we opnieuw weer thuis. Ben en Riet in Luttenberg en wij… in Emmen. Dit gaan we vaker doen… zo’n weekendje met z’n vieren. Van het prachtige zonnige weer is niet veel over. Het wordt regenachtig.
Op de terugweg hebben we natuurlijk wel even koffie gedronken bij Ben en Diny en met Joska geknuffeld. Daarna kiezen we de prachtige route over de Holterberg die ook met dit weer heel sfeervol is.