Gewoon uit de tuin!
“Nee hè”! Met afschuw kijkt Wim naar het programma op de tv waar ik naar zit te kijken: One million dollar wedding!
Niet dat ik het zo spannend vind, maar ik ben gewoon nieuwsgierig of het leuk kan worden.
“Dat flauwe gedoe… dat gelebber… hu…”! Wim is niet iemand die van die troetelwoordjes heeft. Hij kan ze gewoon niet uit z’n strot krijgen. Hij gruwt van schatje of honnepon. Gisteren hoorde ik een nieuwe: m’n allessie. Wim is geen man van veel woorden, maar meer van daden. Hij laat zijn gevoel voor me meer merken door altijd klaar te staan en iets lekkers klaar te maken.
De zakdoekjes bij Mary Borsato, één van de juryleden, doen steeds dienst, zo gegrepen is ze door de emotionele verhalen van de stelletjes. Ze moeten als stel duidelijk maken waarom ze het ideale droompaar van 2008 zijn. Nee ik heb het wel gezien, het is niet waar ik voor thuis blijf. Dan is de verkiezing voor Josef de Musical veel interessanter.
We zitten wat uitgeblust samen op de bank. Het was een dag van voorbereidingen voor morgen als kinderen en broers en zussen en waarschijnlijk moeder van der Kolk mijn verjaardag mee komen vieren. Alleen Johan en Joke kunnen niet, omdat Jos feest heeft en niet de boerderij en camping kan waarnemen. En… het is voorlopig de laatste keer dat Henry en Tonny er bij zullen zijn . Volgende week vertrekken ze naar Canada om zich er , misschien wel voorgoed, te vestigen. Gera, Fred en de kinderen vinden het heerlijk dat ze vlak bij hen gaan wonen.
Er moesten vandaag stoelen afgesopt worden die we het hele jaar nog niet gebruikt hebben. We doen al twee dagen boodschappen. Steeds vergeten we toch weer iets. Nou ja… morgen komen de kinders de honneurs waarnemen. De barbecue wordt verder door hen verzorgd.
Rick was hier vanavond en terwijl we aan de koffie zitten meldt hij dat hij geen bloemen voor me meebrengt, maar dat hij een snoeischaar veel leuker vindt om te geven. Niet dat hij die al gekocht zal hebben, maar er is in elk geval initiatief! Heel goed!