Diny en Anneke, de deerns van toen.
Er kwamen vandaag allerlei herinneringen boven. Heb ik trouwens bij al mijn verjaardagen.
Ik hoor het zuchten van mama weer van te voren.. voor er een verjaardag van één van hen gevierd werd. “O… a’k de deerns mor ‘es groot heb”, zuchtte ze dan. Ze zag er dus ook altijd tegen op om alles goed te laten verlopen. Met tante Hermien had ze ondanks alles het hoogste woord. Dat ging een beetje tegen elkaar op met die twee. Diny en ik lagen soms boven plat op de vloer om wat van de gesprekken op te vangen… vandaar. Tante Riek praatte veel zachter en tante Janna’s stemmetje hoorden we meestal instemmend klinken…O jao…o jao….
Toen we groter waren en de kamer al twee keer zo groot was geworden na een verbouwing zat mama meestal bij de deuropening naar de kamer en regelde op die manier wat er naar binnen gebracht moest worden of afgeruimd. Die tijd in de keuken met Diny en later ook wel met Anneke was steeds heel gezellig.
In de tijd dat Wim ook bij de familie hoorde had hij nog wel eens moeite met al die ooms en tantes en liep dan met het handjes schudden vlak achter me en hoorde vanzelf wie hij voor zich zou krijgen: “Dag tante Jantje, ome Jan, tante Riek, tante Jo, ome Gert, ome Wim, ome Bertus, tante Dine, tante Aaltje”enz.. Hij kon het meestal het best onthouden aan de eigenaardigheden. O,… die van dat slappe handje, o…. die van de brommer… o die kwamen altijd veel later..o en die heeft jachthonden. Het was de tijd van de bowl en de citroentjes of brandewien met suker. De kamer zag blauw van de sigarenrook, maar geen hond die daarover klaagde.
Dat samen de boel redderen in de keuken… wat hebben we afgelachen.
Vandaag waren onze jongens, inclusief Robin als echte pyromanen met de barbecue in de weer en zorgden voor de drankjes. En de meiden, schoondochters Judith en Jennifer verzorgden de hapjes en de salades. En ik zag dat ze ook plezier hadden met elkaar. Bedankt… m’n verjaardag kon niet beter!