Het beeld van al die weckflessen en de Keulse pot met zuurkool in de kelder roept meteen het beeld op dat mama ter tafel bracht toen de mededeling kwam met betrekking tot de koude oorlog. Ik denk dat het toen 56’57 was. Je had toen een BB, Bescherming Bevolking en die had maatregelen bedacht voor wanneer er een onverhoopt een nucleaire aanval zou zijn. Die moesten we dan opvolgen. Eentje was dat je je in witte lakens moest hullen en in de afgesloten kelder gaan zitten met wat voedselvoorraad. En toen kwam het… dan mocht je er niemand meer inlaten want die was dan al besmet. Meteen kwam onze moeder strijdbaar voor de dag: ’Straks zitte wi-j in dee kelder en is onze Johan nog buten. Dan meuge wi-j em d’r gienens inlaoten? Gien denken an’.
En zo heb ik met elk plekje van de Haar en de Boomgaard mijn herinneringen.
Boven op onze slaapkamer zat ik aan een tafel voor het raam te studeren. Studeren? Nou ja, ik probeerde te leren maar zat vaak in gedachten of had een mooi boek. Ik keek uit het raam over de balkjes die op last van opoe door vader Hein voor het raam waren gespijkerd toen wij in 1950 op de Boomgaard kwamen wonen en had uitzicht op de tuin. Opoe was bang dat wij uit het raam zouden gaan hangen om aan de elektriciteitsdraden te zitten.
De tuin was eind jaren 30 nog aangelegd door opa Eggink, vroeger de tuinman van het Medler, die ik helaas nooit heb gekend. Die tuin op de Boomgaard was keurig symmetrisch ontworpen d.m.v. buxusheggetjes. Het leek mij een Franse tuin, maar dan met veel bloemen.
De naam De Boomgaard was helemaal terecht. Veel soorten kersen, peren, pruimen en perziken waren er geplant. De spekkersen waren favoriet vanwege de smaak maar ook omdat ze zo lekker waren in de bowl bij verjaardagen. Bovendien was er een lange rij met bessenstruiken, rode, witte en zwarte bessen. Daar achter was de boomgaard met veel goudrenetten en Groninger kroon appels maar op de scheiding stonden behalve een paar morellenbomen een boom met Haagjes en een met notarisappels. Beiden erg lekker. Vooral zo’n Haagje nam ik vaak mee naar school. Die notarisappels hadden een schil die vettig aanvoelde. Ik ben die soorten later nooit meer tegen gekomen.
In deze tuin waren zoveel bloemen dat er behalve in de winter altijd genoeg te plukken was om bij verjaardagen de stoel van de jarige te versieren. Ook de platte wagen die gebruikt werd voor het uitje van de School op het Hoge naar de speeltuin in Lochem werd voorzien van dennentakken uit de bossen van de Kieftskamp en veel bloemen uit onze tuin. De trouwe Jonita liep ervoor en vader Hein was de koetsier.
Tja… dit kwam allemaal terug toen ik die vorige tekening van de weckflessen in de kelder zag…..
Johan vroeg me eens hoe die tuin er vroeger had uitgezien, want begin jaren 60 kwam het gazon in de mode en die deed ook bij ons haar intrede net als de grasmaaier. Ik maakte er toen deze tekening van.