Morgen gaan we moeder van der Kolk begraven. Ds Talma zal de Dankdienst voor haar leven leiden. Hij stelde deze week voor om vanmiddag op haar kamer in Zorgcentrum De Bongerd nog een moment bij elkaar te zijn om in kleine kring rondom haar wat te lezen, te danken en te zeggen wat je in grote kring niet zo gauw zou doen. Hij was daar eens mee begonnen en had de ervaring dat het op prijs werd gesteld. Onze jongens wilden ook mee en zo zaten we weer eens als vroeger met z’n vijven in de auto op weg naar onze moeder en oma.
Er waren zelfs drie achterkleinkinderen bij. Paulijne die net terug is van haar skivakantie met vader Arien, Elianne en Isa. Vol belangstelling keken ze naar hun oma Bongerd en Henry vertelde over de betekenis van de bloemen in het symbolisch familiebloemstuk. ‘Kijk die ene mooie anjer is oom Wim en die iets kleinere ben ik en kijk die langere is opa Ben en……’ Dat rode is haar spirit’, zei Isa die goed onthouden had wat ik erover vertelde. De dominee las een gedicht voor en dankte met ons. Daarna vertelde hij dat hij soms alleen maar met moeder zong als hij haar opzocht. Een wat dieper gesprek was niet meer mogelijk. Eens had hij haar een gedicht voorgelezen over wat er zou kunnen zijn na dit leven. Ze had als antwoord het bekende lied ingezet: Ik zie een poort wijd open staan, waardoor het licht komt stromen… Het had hem geraakt.
Later wachtte hij ons beneden op om afscheid te nemen en ons sterkte te wensen voor de dag van morgen.
Toen we weer bij het huis aan de Dorpsweg waren kwam ook Piet net aan na een lange reis. Hij zal in zijn voormalig ouderlijk huis logeren bij Ben en Niesje en zo morgen erbij zijn als we samen moeder naar haar laatste rustplaats zullen brengen.
