Tessa l. en Queeny, twee jaar terug.
Dat was me het avondje wel… Zit je net klaar voor het journaal van 8 uur, zegt Wim: ’Waor is Tessa?’. ‘Och den lig vaste in de mande of in de stoel’. Tessa heeft zo haar vaste plekjes. Maar niks van dat alles. Ze was er gewoon niet. Ik had net ervoor zitten te vertellen dat ze toen we ons rondje bos deden, Queeny, Tessa en ik, dat Tessa ook even weg was. Ze was op weg gegaan om nog een rondje te maken. Tessa loopt wel vaker zomaar haar vaste rondjes, is oud geworden en heeft staar aan beide ogen. Ik denk dat ze in de schemering en helemaal als het donker is de weg niet meer weet. Na veel roepen kwam ze er aan.
Maar nu… in het pikkedonker? Wim en ik met zaklantaarn het hele erf over al roepend en fluitend. Niks! We hebben zelfs in de vijver geschenen.. je weet maar nooit. Ook niks. Wim pakte de fiets en ging de hele buurt rond vanaf het begin van het Schoolpad tot aan Bargeroosterveld en het Oevermanswegje, al roepend en fluitend. Na een half uur belde ik hem maar eens op zijn mobiel, want nu was ik hem ook nog kwijt. Maar dat viel mee. Nog steeds geen hond. We hadden intussen alle erfverlichting aan en alle gordijnen open zodat het licht vanuit huis goed te zien was. Met tussenpozen gingen we er maar weer bij zitten, maar met 5 graden vorst voor de boeg zou ons hondje een slechte nacht krijgen. Tegen half 12 ziet Wim ineens beweging in de voortuin, nee de zwarte kat is binnen, opgerold in een stoel. En ja hoor… toch Tessa! IJskoud en nat wil ze nu wel bij de kachel in een dekentje, wat warme Brinta met een eitje gaat er ook in.
Vanmorgen is het net of er niets gebeurd is, maar ik kan je vertellen dat ik heerlijk geslapen heb…