De 4e chemo heeft Wim weer achter de rug en de enige bijwerking die hij ondervindt is: slapen. Hij wordt op die afdeling goed verwend:’Meneer van der Kolk, hoeveel boterhammen wilt u? Eitje erbij? Kopje soep?’ Het is intussen bekend terrein voor hem geworden.
Dat is het dan. Hij kan nu net zo veel slapen als hij wil en na een kopje koffie samen ligt hij weer in zijn comfortabele bedje.
Intussen zijn de twee nieuwe lammeren ook aan de fles gewend. Het dikke zwarte ooitje heeft nu de strijd opgegeven en smikkelt en zuigt dat het een lieve lust is. Het is alleen lastig om ze twee aan twee de fles te geven want ze willen alle vier tegelijk. Dus: eerst de flessen melk in veiligheid brengen en dan zien dat je er twee buiten de stal krijgt en twee er in.
Dan kan het feest beginnen. Als ze alle vier voldaan zijn is er even tijd voor een tuttelkwartiertje. Daar zijn ze alle vier wel voor in.
Als ik dan nog even ergens heen moet blijven ze in de stal want de eerste twee komen anders regelrecht door het gaas naar de zijdeur. Dat kan Wim niet hebben. Zaterdag komen Jan en Ria en Jan zal het gaas nakijken en repareren.
Andere jaren hadden we wel eens 10 fleslammeren die we samen de fles gaven, telkens 4 tegelijk uit de wei. Daarna de volgende 4. Zou nu niet te doen zijn.
Zulke uitbrekertjes als nu hadden we er toen ook niet bij.
Rob stuurde een foto van de lambar. Deze lammeren zijn er al snel aan gewend zie ik.
