Intussen is het probleempje van de lammeren naar de stal opgelost. Frank kwam even met Anja en droeg de dikke zwarte zo gemakkelijk in zijn armen naar de wei.. Even later zaten ze bij de andere twee in de stal, gezellig zo samen en wij met Frank en Anja aan de koffie. We zijn er nog lang niet wat betreft het drinken uit de fles. Gisteren hadden ze waarschijnlijk vreselijke honger en klokten de fles zo maar leeg. Vandaag was het minder met het zuigen aan de fles. De witte pakt de speen wel aan zij het niet van harte, maar de zwarte ooi moet flink op schoot genomen en de speen enigszins hardhandig in het bekje geduwd voor ze benul heeft wat de bedoeling is. Nou ja, ze krijgen in elk geval wat binnen en morgen is er weer een dag.
Het is intussen morgen, een vroegertje want Wim moet om 8 uur al bloed laten prikken. Dat betekent voor mij: om half 7 er uit om honden, kat, kippen, lammeren en onszelf van ontbijt te voorzien. In de stal werd ik besprongen door die vier schatjes. De dikke zwarte ooi is het sterkst maar pakt de fles uit zichzelf nog niet aan. Dat werd dus weer flink aanpakken. De witte drinkt steeds beter. Gaat de goede kant op en kunnen de laatste twee over een dag of 2 aan de lammerenbar bij Rob.
Het wordt tegenwoordig een vast uitje voor ons: bloed prikken en wachten op de uitslag. Dit keer ook de uitslag van de scan, heel spannend.
Ik kan jullie melden dat er tranen vloeiden, maar wel van opluchting en blijdschap. De kanker is voor een groot deel weg. Voor het geval er nog een kiem ergens zit moet Wim de volgende 3 kuren wel afmaken maar er wordt alvast een afspraak gepland bij een orthopeed.
Betere berichten konden we niet krijgen.