Het derde flessenlam ging niet door. Ik kreeg een nieuw berichtje van Rob: ‘Heb je het de komende dagen erg druk?’ Ik berichtte terug: ’Breng ze maar’. Het bleken lammeren van een paar weken oud al, nu zonder moeder. Ze wilden met geen mogelijkheid de fles aanpakken. En Rob heeft meer te doen in deze drukke lammerentijd. Meestal probeert Egbert deze klusjes, heeft meer geduld. Maar dit keer lukte het hem ook niet. Zo kwam Egbert gistermiddag met twee hele aparte lammeren aanzetten, lange poten, lange nek en allemaal krullen. En wild.
Het bleken Wensleydale lammeren te zijn, een longwool ras. Een dun witte ram en een hele dikke ooi. Ik wil ze eerst in het nest in de keuken hebben om ze te wennen aan de fles en dat nest stond al klaar.
Na de koffie met Egbert probeerde ik er maar eens eentje aan de fles te krijgen. Hup op schoot en open dat bekje. De witte begon meteen te zuigen, kleine trekjes zoals hij dat bij de moeder had gedaan. Egbert wist niet wat ie zag. Daarna de dikke zwarte. Ook die moest ik de bek flink open drukken maar toen hij eenmaal begon te drinken klokte ze zo de 250 ml naar binnen. Ze waren waarschijnlijk erg hongerig.
Egbert snapte er niks van. ‘Ach Egbert, ze missen het warme moederlijf. Daar kunnen jullie met z’n beiden niet tegenop’.
Maar nu moet ik bedenken hoe ik ze naar de stal krijg. De witte is geen enkel probleem, maar de zwarte is wel 4 keer zo zwaar en til ik niet even 120 m verder. En in de kruiwagen? Daar springt ie zo uit. Zal ik Frank bellen? Die zit op fitness en heeft goeie spierballen. Of pak ik die oude tas op wieltjes en prop de zwarte er in?
Wordt vervolgd…
