Opa Bijenhof.

Ja… De Boomgaard…. De beelden vliegen vanzelf voorbij. Ik zie ons weer zitten aan tafel in de keuken. Pa aan het ene hoofdeind en opa daar tegenover aan de andere kant. Mama naast pa en daarnaast zat ik. Aan de overkant zat Diny en opoe. Riek, ons meisje voor dag en nacht zat weer naast mij en vaak zat ook onze knecht Jan Roeterdink mee aan tafel. Dat plekje naast opa was ook voorbehouden aan het bezoek. Dat was niet altijd een onverdeeld genoegen. Opa liet altijd duidelijk merken dat hij het lekker vond. Volgens mij was het maar een keurig klein smakje, maar volgens Wim was het vééél erger. Toen Henk en Johan later opgroeiden lustten die lang niet alles. Het gebeurde vaak dat de gehaktballen stiekem tussen de pannen door naar Diny en mij getransporteerd werden.
Opoe heeft nog tot 1957 geleefd, maar heeft zich nooit echt thuis gevoeld. “Was ik toch maor op de Haar ebleven”, heb ik haar vaak horen zeggen. Zaterdags mocht ik haar voeten wassen. Dat ging zelfs twee keer…ja wassen met zeep, afspoelen, afdrogen en dan nog een keer. Ik heb nooit begrepen waarom ze dat wilde. Opa Bijenhof voelde zich aardig op zijn gemak op De Boomgaard. Ik denk ook dat hij het fijn vond dat hij de zorg voor mama en voor ons niet meer had. Hij voerde de kippen en verrichtte hand- en spandiensten. Hij was al in de tachtig toen ik hem nog onder de spekkersenboom zag zitten wanneer de kersen begonnen te rijpen, z’n handen aan het touw van de bel boven in de boom, om bij de eerste de beste spreeuw die het waagde om in de aanval te gaan een ruk aan dat touw te geven.
We gingen mee om de koe aan te jagen naar de stier bij Koning totdat de KI in beeld kwam. Toch had pa later nadat de melkstal gebouwd was en de veestapel zich uitbreidde ook een eigen bolle. Toen had hij ook al een Teun de stier. Gerhard en Rick mochten daar beslist niet vlakbij komen. Ik heb misschien al eens verteld dat Gerhard en Rick in 1970 een paar dagen op De Boomgaard logeerden toen Mark net geboren was. Gerhard vond het toen geweldig om Rick in de brokkenkist over de deel te duwen… ja en dan vlak voor Teun de stier langs, wat resulteerde in een hevig gebrul van Rick.
De laatste Teun zal al wel in sudderlapjes en biefstuk omgezet zijn zie weblog 1– 19 dec.

Ja, Tessa en Scott gaan mee!

Opnieuw een bijzonder weekend beleefd! Het is toch altijd weer een hele toer om de caravan ingepakt en het huis en dieren verzorgd achter te laten. Ken je dat? Het scheelt dat Tessa en Scott meegaan. Op camping De Boomgaard begint het al voller te worden. Er zijn nu 8 van de 15 plaatsen bezet. En…… het is er heerlijk stil, nou ja het af en toe loeien van een koe en 2 keer per dag het zacht brommend geluid van de melkmachine niet meegerekend.
We staan met onze caravan tussen twee tenten. Beide tenten worden bemand door een jonge vrouw die alleen kampeert en zich prima alleen kan vermaken. Verder staan er wat echtparen net als wij…wat ouder en gesteld op rust. Johan en Joke hebben de hele maand augustus ook al mensen in hun eigen caravan gehad. Het is ook handig wanneer kampeerders visite over hebben en ze kunnen de caravan huren. Ivonne, onze ene buurvrouw wandelt en fietst veel en geniet met volle teugen van onze geliefde Achterhoek. Ze komt uit Hoogvliet en werkt als school maatschappelijkwerkster. Ze is enthousiast over m’n boekjes en gaat ze in Hoogvliet ook promoten. Ze koopt beide boekjes en vindt ze erg leuk.
Ook Anda doet haar best voor me en neemt er een aantal af. De winkel die ze op het oog had gaat ze jammer genoeg niet neerleggen, voornamelijk omdat ik niet uit Apeldoorn kom. Maar we hebben zondag gezellig weer helemaal bijgepraat. Ze liet ons een foto zien van hun Lettinkschilderij. Ze hadden nl ter ere van hun 40jarig huwelijk een workshop besproken bij een kunstschilder en hebben als familie een eigen schilderij met hun eigen Zuidfranse kleuren en motieven gemaakt. Heel mooi geworden!
Natuurlijk zijn we ook bij Ben en Diny geweest, want die gaan uitgerekend met mijn verjaardag op vakantie. De nieuw aangeschafte Eriba wordt goed ingewijd door de hele familie.
Met Johan en Joke hebben we met z’n allen, inclusief Margo, geschottelbraaid. Johan was de kok en dat ging hem goed af. En we hebben , ja dat kan ik toch niet laten, herinneringen opgehaald. Hij kookte toen hij nog maar 3 jaar was ,staande op een stoel bij het gasstel, z’n eigen griesmeelpap al. “Denk t’r umme da’j dat niet allemaole op die site van oe zet”, zegt Johan nog.
Tante Jo hebben we ook nog opgezocht. Het is altijd fijn om nog even met haar te praten. Ze is nog zo helder. Die tuin van Erna en Bennie is weer een lust voor het oog. Erna neemt ook een paar boekjes af en bij tante Jo blijven er een paar om aan deze en gene te laten zien en misschien lezen ze die nog eens voor, want de ogen van tante Jo begeven het een beetje.
Maar… we zijn weer thuis. De volgende keer gaan we weer eens bij Henk en Anneke kijken en bij tante Jantje. Toen de laatste hond van tante Jantje dood ging, wilde ze geen nieuwe hond weer, terwijl ze altijd vreselijk gek op haar honden was. Ze was bang dat ze er niet meer voor zou kunnen zorgen als ze ouder zou zijn. Dat wou ze een hond niet aandoen. Toen ik haar aanbood om dan later voor die hond te zorgen vond ze dat net zo iets als de hond in de steek laten en wilde ze ook niet. Zo ver gaat dierenliefde!

Nieuwsgierig naar deze mooie boerderijcamping?
www.campingboomgaard.nl