Wim komt buiten adem binnen: ’De BOR!’, roept hij. Dat doet bij mij nog geen belletje rinkelen.’ Hoe dom kan ik zijn? Ik zocht het even op. BOR staat voor Beheer Openbare Ruimte. ‘De mannen van de gemeente zijn er’, meldt hij dan, nu weer rustig. Wim ging in sportieve pyjama de krant uit de bus halen en toen zag hij een busje en een paar mannen die uitstapten en ons Schoolpad in liepen. Natuurlijk ging hij er op af. En dat was mooi om nog eens uit te leggen dat we graag met scootmobiel en fiets veilig van en naar huis willen, ook bij winterse omstandigheden. De mannen begrepen het helemaal en samen overlegden ze wat ze gingen doen.
Toen ik tegen half 11 met de fiets wegging leek het alsof het stukje Schoolpad al twee keer zo breed was geworden. Er was al ‘geklepeld’ zoals ze later in de mail uitlegden en a.s. maandag komt er ‘Achterhoeks padvast’ op. Joost mag weten wat dat is, maar dat klinkt mij als Achterhoekse als muziek in de oren. Ik denk dat het de half verharding is waar ze het eerder over hadden, maar nooit opgebracht is.
Zo zijn we vanaf februari met telefoontjes, mailtjes van ons en Anja bezig geweest om de gemeente te vragen om actie. Nu, na één mail met wat foto’s naar onze burgervader en de boel loopt als een trein. Wim is in de wolken. ‘Ik heb ze wel een slagroomtaart beloofd als zo’n mail aan onze burgemeester succesvol zou zijn’, zo had hij Erich en Louise gezegd. Kun je nagaan hoe het hem dwars zat dat er zolang geen actie ondernomen werd op al onze vragen.
Ik moest natuurlijk even googelen op dat Achterhoekse padvast: In de Tuinen van Appeltern werken we al vanaf het allereerste begin met halfverhardingen. Een halfverharding, de naam zegt het al, is maar voor de helft hard. Het is bijna altijd opgebouwd uit steentjes, split of een mengsel van grind en leem. We geven het eerlijk toe. Ook wij in De Tuinen van Appeltern hebben jarenlang gezocht naar de beste halfverharding voor het brede scala aan toepassingen in ons park. Bij toeval stuitten we op Achterhoeks Padvast van Hardeman uit Veenendaal. Het heet Achterhoeks Padvast, omdat ze in de Achterhoek hetzelfde probleem hadden als wij. De vele grindpaden in het gebied waren in de zomer te stoffig en in de winter niet stabiel genoeg omdat het water niet wegzakte. Een grindwinning uit Netterden kwam met de oplossing. Door uitsluitend gebroken grind te gebruiken in een nauwkeurig samengestelde korrelgrootte wordt de laag stabiel, stuift het niet, laat het water door, vriest het niet op, loop je het niet mee naar binnen en ziet het er heerlijk natuurlijk uit. Zie foto!