‘Weet je nog wel dat ik bij jou in de caravan sliep? En ik had nog nooit in een caravan geslapen.’ Ik ben op de afscheidsreceptie bij Marie José. Na 30 jaar intensief werk op de LTS De Zuidoosthoek, die opging in het KDC en het latere Carmelcollege stopt ze er mee om de rest van haar werkzame leven anders te gaan invullen met werken vanuit haar eigen atelier.
Ja ik weet het nog wel maar op haar maakte dat blijkbaar meer indruk dan op mij. We gingen op kamp met de brugklassen. Zij met tentjes, drie jongens per tent, en ik had onze caravan meegenomen. Andere jaren kwam Wim ook wel eens slapen maar dit keer was het dus Marie José. Je krijgt meteen wat meer persoonlijke gesprekken. Overdag ben je bezig met de kinderen, die gaan boodschappen doen voor het koken, op de fiets naar het onderduikershol of een van de hunebedden waar Leo spannende verhalen bij wist te vertellen. Daarna gingen de jongens koken en wij proeven. Natuurlijk was er ’s avonds als het begon te schemeren het douanespel of het dierengeluidenspel met John Wolters . De jongens die van verschillende basisscholen kwamen leren elkaar goed kennen en wij hen ook. Om ze helemaal goed moe te laten worden kwam er nog een nachtwandeling achteraan waarna Rieks Reuvers in de grote keukentent klaar zat met de warme Hema worsten. Dan wil dat slapen wel met de jongelui.
Maar voor Marie José was dat slapen met mij in de caravan een hoogtepunt geweest.
Goed om elkaar weer te zien. Ik bracht haar de groeten over van Riet die vroeger bij hun gezin in Raalte gewerkt heeft. Zelf herinnerde ze zich er weinig van maar ze zal de groeten overbrengen aan haar moeder.
Er werden leuke speeches gehouden, ook door Marie José zelf en de poespas met liedjes en gedichten en verkleedpartijen waar ze bang voor was en waar ze mee gedreigd hadden, is haar bespaard gebleven. Ik wens haar een explosie van creativiteit toe.
En… we houden vanaf nu contact.
foto: Koken op het Brugklaskamp. Joop zorgt voor het aansteken van de gasstellen.