De dag ging snel voorbij gisteren. Gerhard had Wim z’n seizoenkaart voor Emmen mee en bracht verslag uit hoe het geweest was. Bij ons buiten kon je precies horen hoe het was, gejuich, gejoel of aaaaaahhh’s en oooooh’s.
Wim zat vast geplakt voor de buis. Die wedstrijd Emmen- Fortuna Sittard was geen topper, laat ik maar zachtjes zeggen. Na de eerste glorieuze helft voor Emmen maakte de nog jonge keeper een paar missers en de rest was niet veel beter. Dat het 3-3 geworden is was een geluk bij een ongeluk.
Net was Gerhard weg toen Rick verscheen. Hij kwam op tijd. Het werd bladblazen. ‘t Ja, papa’s heup hè! Ik zie nu voor me hoe hij door de week ook aan het werk is. Hij overziet de klus, trekt zijn plan en dan begint hij en stopt niet voor het klaar is. Ik kon hem nog wel even roepen voor een koffiepauze, niet in de keet, maar aan de keukentafel. Dat was maar kort want hij wilde alles om het huis netjes hebben. Ik kon het niet laten om een paar foto’s te maken. Na het eten moest hij ze wel even bekijken. Met een stralende grijns zei hij: ’Dat gebeurt me op het werk niet’. Volgende week komt hij weer om de volgende lading blad weg te werken, diep onder de struiken. Dat worden mooie verstopplekjes voor de egels.
Net voor het donker pakt hij zijn e-bike om op huis aan te gaan. ‘Als je doorfietst ben je net op tijd voor Boer zoekt vrouw’, plaag ik hem een beetje. Ik weet dat hij daar geen fan van is. Met een ’Daar kijk ik toch niet naar’, stapt hij op zijn fiets, jas los zoals altijd en kijkt niet meer om.
