‘Ja naam stond er nog net niet bij’, zei ze. Zij had ons deze kaart gestuurd met een mooie Drentse ram er op, heel fijntjes getekend. Ze was met haar man in het Bargerveen en kwam in de theetuin deze kaart tegen. Op de terugweg kwamen ze langs ons huis en zagen dat er nu ook schapen mèt lammeren in de wei liepen. De schommelbank was leeg maar het blad met kopjes stond er nog. Een volgende keer komt ze even bij ons op die schommelbank zitten om te genieten van het uitzicht.
’s Morgens is het me wat. De gekneusde knie moet op gang komen en ik strompel naar de wei met de flessen melk. Er zijn er twee heel blij met mij. Ze gaan na hun fles bij de anderen in de wei. Vanavond mogen ze weer in hun eigen stal waar de brokjes klaar staan. Daar zijn ze intussen ook aan begonnen.
Dan volgt de rest van het ochtendritueel en we helpen elkaar om de sokken aan te trekken. En dan is er koffie èn de dikke zaterdageditie van het Dagblad van het Noorden.
Wim heeft gisteren nog een behandeling bij de chiropractor gehad. Hij had zijn rug verdraaid en had het niet meer van de pijn. De behandeling hielp goed maar zo ineens is die pijn niet weg. We zijn nu met ijspakkingen in de weer. Hij een paar keer per dag op zijn onderrug en ik alleen ’s nachts om mijn knie. Intussen gaat het lopen bij mij overdag weer aardig. Ik mag niet klagen zeggen ze wel eens. Oma van der Kolk vulde dat altijd meteen aan: ‘As klagen heulp dan begon ik metiene’.
