foto: Rick met opa 1971.
Voor wie er niet bij was afgelopen donderdag, nog even mijn aandeel voor de middag van Rick.
Dag allemaal, iedereen die de moeite nam om naar dit feestje van Rick te komen dat de directeur van de Emco, dhr Jan Edzes, voor hem regelde. Dank daarvoor, een eer om hier te staan. Ook namens Rick: Dank je wel! Fijn om jullie hier te zien.
Tja… hoe kom je zover om een boek over je kinderen te schrijven.
Nadat ik het boek over onze jongste zoon Mark had voltooid bedacht ik dat ik nog lang niet uitgeschreven was.
Ineens kwam het besef dat al de stappen die we deze laatste paar jaar met Mark doorlopen hebben van ontkenning tot en met de acceptatie, ook geldt voor ons leven met Rick dat ons vanaf het begin tot nu toe heeft gevormd. Door zuurstofgebrek bij zijn geboorte was er een hersenbeschadiging ontstaan.
Toch is hij ondanks of misschien wel dankzij zijn beperkingen uitgegroeid tot een volwassen man die heeft leren leven met zijn handicap en een bijzondere plek inneemt in onze familie, onze buurt en zijn werkkring. We hebben hem gesteund waar we konden om hem een plek in de samenleving te geven.
Rick is puur, recht op de man af en laat ons glimlachen met zijn cryptische omschrijvingen. Hij heeft een duidelijke mening over alles en is geïnteresseerd in zijn omgeving, zijn afkomst en in geschiedenis.
Ons leven met Rick was een leven met heel wat obstakels, maar ook een leven waarin we dankbaar kunnen zijn om wie hij is en voor al de mensen om ons heen die Rick een plekje in hun hart gunden.
Met dit boek heb ik uiting willen geven aan mijn bewondering voor de man die Rick geworden is.
Veel mensen hebben er aan bijgedragen die hem structuur en liefde hebben gegeven. Natuurlijk onze warme familie, maar zeker zijn ook de vrienden om ons heen van onschatbare waarde gebleken, net als de onderwijzers en leraren die hem begrepen.
Het is bijzonder dat juist op deze dag Klaas van der Deen jarig was. Rick en Klaas hadden iets bijzonders samen. Hij en Sanny hebben voor Rick veel betekend in zijn jonge jaren. Klaas is helaas overleden maar Sanny is er! Heel fijn!
Maar ook neef Berend viert vandaag zijn verjaardag en is toch hier. Gefeliciteerd!
Hein, Ricks begeleider op Werkenrode in Groesbeek was geweldig in die tijd, net als meester Kees Abbenhues van de LOM school in Hengelo. En deze laatste is hier. Geweldig!
Allemaal mensen met een groot hart.
Een van zijn eerste begeleiders was Hilko Jager. Hij ging praten op het hoofdkantoor van de EMCO toen het in de Paprikakassen verkeerd liep. En Rick mocht toen laten zien dat hij geschikt was voor de Plantsoenen.
Jans van Wijk was de voorman van dit proefproject en het klikte tussen die twee. En zo kwam Rick in het werk in de plantsoenen van de Bargeres terecht, nu al zeker 20 jaar.
Rick waardeert en praat met respect over zijn verschillende begeleiders. De laatste jaren waren het Sabine, dan weer Foekje of Ellen en nu Emira.
‘Ja’, zegt hij wel eens, ’aan hen kan ik dingen tegen zeggen die ik niet aan jullie kwijt wil’. En dat is ook goed.
Die begeleiding die hij krijgt is wel het minimum wat er gegeven wordt. Tegenwoordig heeft de Gemeente via de wet op de WMO het heft in handen en ik mag hopen dat deze ondersteuning wel blijft bestaan.
Rick is een man geworden met een groot hart, maar die zeker niet over zich laat lopen. Vraag dat maar aan zijn collega’s!
Rick…We zijn trots op je!
Ja Rick, nu is het jouw beurt. Je mag het eerste exemplaar van je boek aan directeur Jan Edzes overhandigen.