“De eerste drie wekke is het mooi met dat kleine spul, maor dan is de aardigheid d’r af”, zei Diny indertijd. Zelf hadden ze een paar jaar twee blauwe Texelaars uit Sleen gekregen van pa, Lientje en Lotje, en kregen ook wat lammeren. Toch heeft Diny er nooit veel aan gevonden.
Ze hadden geen bordercollie die de schapen van de ene naar het andere stuk wei dreven. Maar daar had Ben het volgende op gevonden. We stonden regelmatig met de caravan op camping Kanaalzicht zoals hun huis toen heette. En op een morgen werden we wakker van een gerammel en het geblèèr van schapen. Ik kwam er voor overeind en zag Ben met een rammelend bakje met brokjes lopen met de schapen achter hem aan. Ze liepen zo braaf mee naar het weitje aan de andere kant van het huis. Het deed me denken aan aartsvader Abraham met z’n schapen.
Nee schapen zijn er niet meer bij huize Wagenvoort. Het paard dat eerst op De Boomgaard stond verkaste naar Eefde. Eén wei werd omgetoverd tot gazon met fruitbomen en een bloemenperk. Hier maait Ben ’s zomers iedere dag met de grasmaaier een portie gras voor het paard. Nee kippen hebben ze ook niet meer… Dee krabt oe de hele tuin deur mekare.
Ik heb daar nooit veel van gemerkt bij ons, maar wij hebben ook meer ruige plekken op het erf.
Hier dan nog een foto van Wim uit de eerste tijd dat we lammeren kregen.
