Om 10 voor 11 begint Tessa te blaffen. Ja wij hebben geen bel nodig…. Ik zie iemand in een auto bij het hek en ga er naar toe. Ik denk ….misschien is hij al wel aan koffie toe. Het was zo’n snelle mooie jongen met een mobiel aan z’n oor….."Nee , ik moet nog even bellen!"
Had ik kunnen weten……nieuwe generatie…. Maar koffie…daar had hij even later wel zin in. M’n zenuwen waren onderdehand wat gezakt. “Heb je een opdracht meegekregen”? vraag ik hem. “Ja, een foto maken!!” Ik leg hem ( ja… ècht een mooie knul!) uit wat mijn bedoeling van een artikel in de krant is, laat hem wat zien van de beide boekjes……en dan neemt hij het initiatief. Ik zeg nog zoiets van: "Misschien bij de vijver….", maar nee… :"Het gaat om jou en je pup!" We lopen ons erf rond naar de plek bij de kota. "Nee, ook niet in de zon". Hij trekt de tuintafel daar op een andere plek, zet er een stoel bij. Queeny zit nu pontificaal op tafel en ik op de stoel erachter een beetje naar haar toe hangend. Hij pakt een andere stoel er tegenover en begint te knippen. Toen Queeny de geluidjes hoorde,werd ze in een keer rustig en ging ze er helemaal voor zitten, echt een hondje voor Eva. Als de foto leuk gaat worden hebben we dat echt aan Queeny te danken.
Binnen 20 minuten was hij ook al weer weg. Ik krijg de tekst van het artikel eerst nog te zien ,is me beloofd, want de vorige keer in “De Zuidenvelder”, stonden wat fouten, omdat zo’n journalist dingen niet goed hoort of begrijpt
Je leert zelf ook weer bij. Zo zie je maar……je bent nooit te oud om te leren!
