Al meer dan 25 jaar hangt deze aquarel print van een Engelse schilderes op een mooie plek in ons huis. Een paar weken voor onze 25 jarige trouwdag, we woonden nog aan de Kuifmees, gingen Wim en ik even rondkijken in een leuke meubelzaak en behalve meubels hadden ze ook aardige dingen voor aan de muur. Ik had toen nog geen enkel vermoeden dat ik me zelf nog eens zou toeleggen op schilderen, maar deze aquarel vond ik erg mooi. De voorstelling boeide me zo dat ik onszelf al voorop zag lopen met de kinderen, de een wat volgzamer dan de ander, familie en vrienden in ons kielzog. Voor mezelf had ik verschillende ganzen al een naam gegeven. Nee, kopen deden we dit toen niet, je hoeft toch meteen niet alles te kopen wat je ziet. Ik dacht er al niet meer aan, maar op de grote dag kwamen de kinderen ineens met deze voor de dag. Wim had het ze ingefluisterd. En dat het een rake ingeving was bewijst wel het feit dat al die tijd aan het Schoolpad het een prachtig plekje had gekregen in de eetkamer. Nu vind ik dat het een rustgevend idee om het in de slaapkamer te kunnen bewonderen voor ik het bed in stap. Zeg nou zelf… met deze ganzen er boven en Storm naast mijn bed op zijn schapenvachtje, dat heeft toch wat….?
