‘Rick vertelt mien alles’, zei buurvrouw Wielens wel eens en daarbij keek ze me glimlachend aan. Wat mis ik haar toch. Het leek net of ze meer van ons wist dan wijzelf. Als Rick eenmaal op de praatstoel zit dan komt er wat. Hij is rechttoe rechtaan. Zo heeft hij altijd adviezen voor zijn omgeving, vooral voor ons dus en waarschijnlijk zijn collega’s. De problemen worden daar onder elkaar in de koffiekeet besproken. ‘Ik lijk soms wel een psycholoog’, merkte Rick gisteren fijntjes op. Hij is er als je hem nodig hebt. Je moet alleen niet vragen om hier te komen snoeien. ‘Dat doe ik wel op mijn werk’, is dan zijn antwoord. Zo bracht hij ooit wel een snoeischaar voor me mee met de aanwijzingen hoe ik de rozen moet snoeien. ‘Geen kapstokken maken’, zei hij er nog even bij.
Gisteren was hij mooi op tijd voor het gourmetten. Zo rondden we met elkaar Wims verjaardagsfeestje af. Even later kwamen Gerhard, Judith en Robin en hadden we een paar mooie uurtjes samen. De map met kaarten en gedichtjes die we kregen na het overlijden van Mark werd bekeken. Zo was hij er toch bij want wàt we ook gezamenlijk doen, hij blijft altijd een belangrijk onderdeel van ons gezin.
Die avond ging Robin weer richting Groningen. De toetsen beginnen weer en daarna een buitenproject. Hij houdt ons op de hoogte.
Eva is helemaal gesetteld in Tilburg waar ze studeert en bij een roeivereniging zit. Ver weg. Ze traint elke dag, dat wordt nog wat!
