Ik denk dat ik het vaker gemeld heb dat we beiden graag naar Engelse detectives kijken: Midsummer Murders, Lewis, Morse, Vera. Vooral die eerste is dagelijks te volgen op BBC First. In deze coronatijd is dat wat. Vanavond sloot de aflevering met een plastic trompetje dat het dochtertje van inspecteur Barnaby kreeg van diens sergeant. Het geluid dat het ding voortbracht deed de hond jankend wegduiken.
Meteen dook ikzelf terug in ons verleden. Rick was in Hengelo een vaste bezoeker van de Molen van Juffrouw Smit, een oud politieagente die veel kinderen met een handicap èn hun broertjes en zusjes opving. Elke woensdag- en zaterdagmiddag was hij daar te vinden. Mark ging geregeld mee als er wat bijzonders te beleven was zoals een uitje naar de Brandweer.
Ze hadden sinterklaas gevierd en Rick houdt van muziek, dat wist juffrouw Smit. Hij was intussen al 8 of 9 jaar en kreeg van de sint daar een flinke bromtol. Rick vond het prachtig en die avond hoorden we dat ding verscheidene keren razen. Ach… het viel mij niet zo op, maar Wim is niet zo van de geluiden en zeker niet van dat harde doordringende geluid dat deze bromtol voortbracht.
Dat weekend kwamen Ben en Niesje en de kinderen mèt de bus van van Gelder. Wie zich dat nog herinnert weet dat die voor een weekend helemaal vol onze kant op kwam. Niesje bracht kleren mee voor alle gelegenheden: ravotten, gewoon en voor de zondag. Wat hebben we samen mooie weekenden meegemaakt.
Die keer bedacht Wim de grote truc om van die bromtol af te komen.
‘Jij mag deze mooie bromtol vast hebben van Rick’, zei hij tegen Paul Sietse die toen nog een kleuter was. ‘Rick is er eigenlijk al te groot voor’. En zo ging die mee naar Hattem. Ik weet niet of Ben ook fan van dat bromtol geluid was. Anders weet ik wel waar die gebleven is….
