Ken je ze nog… de eierkolen? Allemaal even groot, ze leken op een ei en waren van geperst steenkool gemaakt. Daar werd het potkacheltje in de keuken mee gestookt op de Boomgaard. Daar hadden we ’s winters als het vroor de bloemen op de ramen van onze slaapkamers. Wim vertelde wel eens dat zijn vader ’s morgens op de enkele ramen van hun bovenhuis in ‘de Stege’ treintjes tekende en auto’s. Ik tekende graag kinderkopjes op zo’n beslagen raam. Wat heb ik dat lang niet gezien, zo’n beslagen raam!
Toen Wim en ik trouwden in 1965 kregen we van mijn ouders als huwelijkscadeau een flinke kachel voor in de kamer. Daar konden we zelfs nootjes 5 in stoken. Nee, de rest van het huis was niet verwarmd. Als het koud was nam je een kruik mee naar bed. Ook toen Gerhard geboren werd deden we het met kruiken in zijn wiegje. Die kachel ging mee toen we naar Aalten verhuisden, maar nadat Wim bij Stork in Hengelo ging werken kregen we een splinternieuwe benedenflat en hadden we blokverwarming. Ideaal. Het hele huis warm, zelfs de garage die onder onze flat was. Ik weet nog dat we heel goedkoop stookten want onze flat zat helemaal ingebouwd en de dikke verwarmingsbuizen van die blokverwarming liepen ook door onze garage onder onze flat. Bij de verhuizing naar ons eerste koophuis aan de Marnixstraat maakten we kennis met de gevelkachel maar werd toch al gauw verwarming aangelegd. En die gasverwarming is gebleven, ook in onze volgende huizen. Maar nu, in ons huisje aan het Schoolpad hebben we er een houtkachel bij en dat geeft met de stijgende gasprijzen enige verlichting. We hebben nog tot mei de oude energieprijzen maar we zijn al aan het oefenen met minder stoken: Er zijn al extra tochtstrips geplakt en de verwarming staat overdag op 18 graden. Drie jaar hebben we die houtkachel overgeslagen vanwege het gesjouw met hout, maar nu brandt hij ’s avonds weer gezellig en zo kreeg ik ineens toch weer zo’n ouderwets knus en huiselijk gevoel. Alleen de mensen van toen zijn er niet meer, de brede schoot van opoe als ze ons een verhaaltje vertelde voor het slapen gaan en het gezellig gekeutel van mama bij het samen koffie drinken. We zitten nu met z’n tweeën aan de koffie. Gerhard en Rick zijn naar hun eigen plek. Iedereen wordt afgeleid door de tv en een pc en alle kinderen hebben een tablet die ze moeilijk kunnen wegleggen. Niet alles is vooruitgang.
Foto: Al zoekend naar een kachel op een foto in een van de huizen waar we gewoond hebben kwam ik niks tegen. Alleen buiten gemaakte foto’s vanwege het licht waarschijnlijk. Maar nu vind ik deze aardige van onze oudtante Bartje van de Jaeger. Ik vind de kachel al prachtig maar meer nog… ik voel me verwant aan deze oudtante. Zomaar met een geitje die ze even een stukje brood voert, gewoon in de huiskamer. Ik had het zelf kunnen zijn…