Zit net te overpeinzen wat we eigenlijk nog nodig hebben aan tuingereedschap. Onze tuin bestaat uit heel veel tegels en grind. Het ziet er gelikt uit met wat fraaie beplanting en plantenbakken. Misschien is een schop toch handig of is een klein schepje genoeg om bolletjes te planten tussen de boomschors die ook als bodembedekking gebruikt is. En zo denk ik even terug aan onze vorige tuin of kan ik beter erf zeggen. En even kwam me voor de geest hoe we weer eens wat kwijt waren nadat Ben en Niesje opgepast hadden.
Hebben jullie dat nou ook dat je je soms een ongeluk moet zoeken om een stuk gereedschap terug te vinden? Zo hadden wij aan het Schoolpad een schoffel, twee harken, twee spades en een bats en ook nog een lang soort spade. Ik liet ze wel eens bij mijn tuintje bij het keetje staan als ik daar de aardappels aan ga aarden. O ja en ook wel eens om de hoek bij de schutting… of in de voortuin als ik even ging koffie drinken. Maar volgens mij hadden we alles netjes opgehangen voor Ben en Niesje kwamen. Maar toen Wim die middag een schop wilde gebruiken kon hij er geen een vinden. Wie had hem het laatst gehad? Hij was al twee keer alle plekken langs gegaan waar ooit een schop neergezet had kunnen worden. Even later deed ik hetzelfde want Wim staat er niet om bekend dat hij goed kan zoeken… zeg ik wel eens.
Maar nee… hoe ik ook keek en zocht, de struiken waren hard gegroeid de laatste weken, dus je weet het maar nooit…, ik kon evenmin een schop vinden.
‘Zol Mark ‘em met enommen hebben’, bedacht Wim. Meestal als je wat mist moest je die even bellen. Maar hij nam niet op. Dan maar Ben en Niesje gebeld, misschien hadden die een idee. Ja hoor… Niesje wist het zeker, Mark had beide schoppen meegenomen naar Gerhard want daar moet het een en ander uitgegraven worden voor de nieuwe veranda. De aanhanger was wel teruggebracht maar zonder de beide spades.’ ’t Is bie-j jullie al net as bie-j ons’, meldde Ben. ‘Ie heb oe de konte nog niet ekeerd of ze haalt oe al wat uut de schure, maor weerbrengen ho maar. Daor mo-j eerst achteran bellen’.
Die avond gingen we naar Gerhard en Judith. De schoppen opgehaald en een aanhanger met tuinafval voor de stort. Maar we hebben weer gezellig bijgepraat èn voetbal gekeken.
Ja, bij thuiskomst telden we de schapen voor alle zekerheid. Alle tien waren er nog.